Rouxpos - Montagu 8H22

Die eerste keer wat ek die nuwe deel van Rouxpos na Anysberg in die dag doen. Toe nou nie so slegte pad en moerse klim as in die nag verlede jaar nie.

Snaaks wat moegheid aan mens doen, dit asof die pad moeiliker en styler word hoe meer moeg jy word. Verlede jaar het ek die stukkie van Rouxpos na Anysberg in 7 ure gedoen, vandag net oor die 4 ure....

Ek kry baie meer slaap, ry dalk baie vinniger,  maar ek gaan nie die wenner wees nie. My goeie vriend Tim het dit reeds gedoen.

Vandag het die Ingelse weer slae gekry, die boere het nie eers hard gery nie. Moet sê dit was 'n lekker dag, die wind het nie te veel gepla nie en ons het met 'n moerse afdraande klaar gemaak. My lyf is mos gebou vir afdraandes en ek glo mos jy trek net die brieke voor jy neer donner,  en dit gebeur mos nie. Ek dink ek het vandag 'n spoed rekord opgestel teen Oubergpas,  die bloed het weer dik gepomp terwyl ek tussen die modder my oog op die pad hou.

Ek en Ivor praat vandag oor race, en ek sê as jy wil race moet jy dit alleen doen. Nou ek beskou myself as 'n klein racer, nie in dieselfde klas as Tim of Martin nie, ek is daai skrikmaker, jy weet nooit wat om te verwag nie.

Vanjaar is die ideale jaar vir race gewees, die paaie is mooi, dis warm, dit reën nie en die wind waai nie te veel nie. En ek, ek smag met my hele hart om te jaag, dis in my, maar nie vanjaar nie. Ivor het my vanjaar geleer om die mooi van die Freedom Challenge te waardeer,  my familie by die support stations in die dag te groet, foto's te neem, kaalgat bicycle te ry en om die ware ervaring van die Freedom in te neem. Posisie maak nie meer saak nie, dalk 'n volgende keer as daar so iets gaan wees. Melanie sê in any case my jaar sal die jaar van die groot swaarkry wees, wind, storms, sneeu,modder al die goed wat die manne briek. Wanneer kan ek nie sê nie, seker maar eendag....

Ons praat oor bondskappe van die verlede,  en Ivor vra hoekom los ek nie 'n man wat my terughou nie?  My antwoord, dan kan ek hom mos gelos het, op die Freedom smee mens bande met baie warm ysters, en soos in die army los jy nie 'n makker wat bloei nie.

Dit bring my weereens by Mike en John, kyk ons tog gebeur net elke trap is 'n breeze. Vir Mike en John is elke trap 'n groot afkak - daar is nie 'n ander woord nie - Hulle ideaal is om klaar te maak ten spyte van alles wat skeefloop. Hulle geniet 'n suffering van note,  en dit wys ons hoe hard hulle eintlik vir hulle kombers werk, ek wens hulle alle voorspoed en hoop om hulle komberse oor hulle te hang by die einde!!! 

Onthou tog die donasies, druk die handjies in die sakke en gee die nodige :

www.matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Prince Albert - Rouxpos

Begin die dag met 'n lekke dice op teen Swartbergpas, kyk as ek dan nie vir Tim en Andrew kan dice nie, mag ons seker die nuwe manne in die toer groep dice. Die nou baie liggewig Ivor sit heel voor en maak die pap dik aan, tweede in bevel is die uwe met sy tank en dan die vyand, Mike, Nic & Andrew. 

Ons sal later pêlle word, dis nou eers tyd om te wys die boere is baas.

Ons is eerste bo en eerste onder, 5H35 na die Hel, ek dink dis damm vinnig,  ons sluk iets, eet iets en maak soos beesmis, val in die pad. Ons jaag tot by die leer en ek stop om vir Ivor te wys waar gaan ons op.

Gaan ons daar op korporaal ?  

Ja regop !!!

Maar korporaal dis dan regop..

Ek weet  !!! 

Ma koropraal, bobbejane klim nie eers daar op nie, hoe moet ek dit met 'n fiets doen ???

Jy gaan regop, kry jou fiets in die hoogvoor, sit jou een voet voor die ander en kyk voor jou!!! 
Ek sal agter jou kyk !!!!

Ma korporaal......

Klim blilsem, KLIM en klim regop dis al wat ek sê!!

Vat ons so 55 minute tot bo, die nou baie skrale Ivor dra amper helfte van sy eie gewig. Nou nie meer so lekker om so dun te wees nie. Ivor sê hy dra sy fiets so lekker, want hy dra sy pikante vroutjie elke aand bed toe teen al die trappe uit.

By die selfoon paal moet ek eers huis toe bel, die verlange is maar groot. Lekker om weer Melanie se stem te kan hoor, sy omdersteun my baie in die malligheid en dis lekker om haar as 'n backup informant te hê.

Wel die boere het die slag van Ketoorskop gewen, my persoonlike beste 5H35 na die Hel en 6H28 na Rouxpos. Ek dink ons beweeg die vinnigste tussen stasies en slaap die meeste, waarvoor kan ons meer vra?

Ek het nou 9 ure slaap wat voorlê en dalk so 11 ure na Montagu voor my volgende 8 ure slaap.....

Onthou asb julle donasie vir die kinders

www.matlaabana.co.za/freedom-challenge.php 

Willomore - Prince Albert in 'n briesie..

Gisteraand besluit om eers 5H00 te ry, die wind lyk nie of hy te erg gaan waai nie, wel in elk geval nie soos verlede jaar nie.

Dis 'n dooie lewelose stuk pad, vol sand, verspoelings en sinkplaat, en as die wind begin waai kyk jy net vir die lewelose stuk grond voor jou. En wanneer jy so vir die pad staar, klim die dooie stuk grond saam met die wind in jou karakter in. 

Om dit te vermy dink ek aan die mooi dinge van die lewe, my wonderlike vrou en kinders en die pad word plat en die wind gaan lê, al is dit net in my gedagtes.

Die jaar is ons gelukkig, dis 'n briesie van 15 km/h en die hele tog neem ons 9 ure, verlede jaar se geveg het 7ure langer geneem.

Die pad raak mistig en 'n ligte windjie begin pluk-pluk aan my gesig, die ander manne het vroeg weggespring, en hier lê baie vars spore in die pad, so vars ons ruik die manne amper. Die racing snake borrel uit my uit, en ons vat die spoor, van die eerste man lank voor Rondawel, die mistigheid pla met sy bril, Mike Roy vang ons so 5km later en die Banana Boyz vang ons by Rondawel.

Die Banana Boyz is reg vir die pad, my neusgate is oopgesper, my ore ingevou, hier kom 'n dice, ek voel dit in my linker toon, ek sluk my kos so vinnige af die vurk word amper saam gesluk. Die kettings het ek al ge-olie met die stop slag, al wat nou oorbly is om die spoor te vat en te jaag, die Banana Boyz te vang en dik kuite vir hulle te wys. Die wind blaas weer reg van voor en die tenk vang maar stadig spoed, nie altyd so baie vinnig nie, maar so blerrie konstant as ek dit self mag sê.

Ivor het my op sleeptou, moet sê dis 'n lang sleeptou, hy is so kilometer voor my, maar hy bly net 'n kilo voor my, die spore wat ons jaag word duideliker, die manne kan nie te ver wees nie. Hoe vinniger ons jaag hoe harder blaas die wind, dis 'n ysige wind, maar dis weer lekker om iets te jaag, my hart klop sommer warm, Lindsay van Dennehof verskyn, die kookwater vir die koffie is nog nie reg nie en hy deel ons die baie goeie nuus mee, die Banana Boyz is net om die draai. Ons besluit die koffie kan wag vir Dennehof, hierdie dice is nou heeltemal te dik en ons val in die pad, moet sê die Ingelse was baie gaaf gewees, hulle het ons sien aankom en soos dit hulle betaam die hek vir ons oopgemaak en 'n erewag gestaan, ons voorspoed toegewyf en die hek agter ons toegemaak.

En toe sit ek die hammer neer, ordentlik neer bedoel ek, ek sit voor en Ivor agter, die man verwonder hom aan waar my kragte vandaan kom, ons begin 'n rol maal beweging en met so 10 kilometer oor roep Ivor halt, nie eintlik halt nie, ons moet ons kragte spaar vir more die Banana Boyz is hy seker gaan ons nie vandag vang nie. Ivor is verbaas oor die spoed wat ek uit die 26 duim fiets kan haal, ek lyk blykbaar soos 'n Oos Indiese resies hoender op die fiets soos ek die trappe klits, baie mense is seker verbaas oor my vermoëns, ek lyk blykbaar nie soos 'n racing snake nie, ook nie die gewoontes van 'n racing snake nie, maar diep binne my is ek baie moedswillig hardkoppig en dis 'n kop race die.....

Voor ons, ons oë kan uitvee is ons 14H30 in Prince Albert in tyd vir 'n middagslapie... en soos elke keer moet ek verduidelik hoekom ons die tyd van die dag stop, wel ek het 'n middagslapie nodig, 'n biertjie of twee, my fietsie het 'n was nodig, my kleertjies ook en die baas ook en op die hele Freedom Challenge is dit die plek om nie verby te ry nie, dit moet 'n dice om lewe en dood wees om nie te stop nie.......

www.matlaabana.co.za

Life is a journey, make it count and donate

Kudu Kaya - Willomore

Begin 5H00 nog geen sig van Pierre Oosthuizen nie, ons is iewers in Modor verby die man sonder om hom te sien. Hoop hy het warm geslaap.

Ivor praat iets van wil en moet, kyk hy probeer om my te leer ons soos 'n pro te klim, ek is blybaar nie baie gehoorsaam nie, of te dik....

My plig is om Ivor te leer om te downhill soos 'n wooligan, en dis eintlik baie maklik en laat kom geen keuse nie. Sy woorde vanoggend aan my, hy wil nie die afdraande na Modor gery het nie, maar hy moes. Sonder my was hy blykbaar verlore, dalk kon hy vir  Pierre ondek het.

By die Baviaans hek waarsku hulle ons teen die buffels, hulle is blykbaar in die Bergplaas omgewing. Ek maak dit af as wolhaarstories, wat sal die buffels nou besiel om al die pad uit die kloof te klim?

Aangesien die anderkant van die mother 'n moerse downhill is en dit my plig is om Ivor se vaardigheid op te skerp, neem ek die voortou. So halfpad af teen die berg vind ek my in die midde van 'n trop buffels, drie in die pad en 'n spil langs die pad. Kyk hier moet 'n man vinnig besluit wat om te maak, jy kan of die briek trek dat die rook uitkom en tussen hulle stop en dan vrienderlik groet.

Of jy kan jou momentum gebruik, 'n lastige pypkan uitvoer die een buffel op die bout klap en vir hulle skree hulle moet uit die pad kom, daar's nog 'n man oppad. Ek kies toe opsie twee, moer een van die buffels op die boud en skree vir die ander om pad te maak. Ek ry verby en hulle spaander die bos in, so 50m verder kry ek my stop en hou die spulletjie grensend dop, Ivor is oppad en ek weet nie watter opsie hy gaan uitvoer nie en aan die buffels se snok neem ek aan hulle is ook nou redelik die moer in.

Ek begin solank lag, want met sy nuwe downhill skills glo ek gaan Ivor ook opsie twee uitvoer, die buffels breek bos, hulle snok en Ivor verskyn. Sy vraag aan my: Het ek die buffels gesien?

Ons ry rustig voor, ek leer vir Ivor om te loop teen die opdraandes, die enigste manier om warmte in jou voetjies te kry.....

Wanneer mens in die Baviaans indraai, is dit soos daai laaste 100m van 'n 400m wedloop, jy gee jou alles en as jy jou oë uitvee is alles verby, ons is nou in die pylvak en dis tyd om klaar te maak.

Die enigste probleem is die laaste 30km na Willomore, dit hou net nooit op nie......

www.matlaabana.co.za  http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Bucklands - Kudu Kaya

Modor of anders bekend as Osseberg lê voor, mens is altyd haastig as jy oppad is na Modor. In Modor wil jy nie vasgevang word nie, dis die duiwel se speelplek, vol doring bosse en doolhowe wat jou weglok van die regte pad.

Ons maak vinnig, oppad dink ek die heeltyd aan my wonderlike vrou en kinders, hulle haak soos 'n liedjie in my kop vas, en maal oor en oor in my gedagtes. Ek mis hulle verskriklik en sal nou eerder by hulle wil wees. Die Freedom doen sulke dinge, mens moet eers lekker suffer voor jy die klein dingetjies in die lewe waardeer. Amper klaar dan is ek weer by julle.

Die toegang tot Modor is Ivor se ergste afdraande ooit, die takke piets sy hande en bene en jy kan nie die brieke los nie, want indien jy dit doen sal jy heel ingesluk word.

Ek probeer vir hom sin maak uit die warboel deur te verduidelik watter pad ons vat. Hy wat Ivor is sien gee pad nie, want daar is al vir 'n paar jaar nie meer 'n pad nie. Iemand het iets gepraat van 40 perde wat die pad oopgetrap het, dis seker 10 bleddie klein ponies gewees....

'n Vriend van my het op 'n keer genoem dat sy skoonma heel moontlik in Modor woonagtig is, ek dink dis heel moontlik so. Ivor se boude was vandag amper hoër as sy ore, maar die vrees dat ek vir hom sou lag was te groot en hy het sy fout gou reggemaak.

Ek mag dalk dik wees, maar gelukkig is ek lank genoeg dat my broek nie nat word met die rivier kruisings nie, geweet my lengte en gewig moet iewers tel.

Vandag was 'n baie interessante dag, ons het die dag vir ons heel kleurvol gemaak, wat gaam ons more doen?

Ek hoop julle maak genoeg donasies.

www.matlaabana.co.za   http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Toekomst - Bucklands

Die dag begin maar stadig, in my sneweling gisteraand het my cateye die gees gegee, moertoe gebreek is die woord. Ek ken die landmerke en weet hoe om hulle met afstand padtjies te verbind. Die probleem is die nuwe paaie en onbekende landmerke en in 'n maanlose nag word dit moeiliker.

Ek word wakker met tien ekstra knoppe wat die klippe toegedien het, my spiere is seer, meer seer is my hart van verlange na my Ingelsman en ons kinders en dan is daar die seer om nie te race nie.

Ek is mos nie  regtig 'n race snake nie,  tog verbeel ek my soms ek kan meeding met Tim en die ander voorlopers.

Maar soos in 2009 het ek en Ivor 'n band gesmee van die begin, en jy los nie 'n makker op die die oorlog veld nie. Dis Ivor se eerste race, en hy is 'n regte race snake, nie 'n wanna be soos ek nie. Om die ding te race moet jy dit ervaar en so veel moontlik in die dag te sien, Ivor sê hy gaan nie terug kom nie, maar dis wat ons almal maar sê.........

So in die stilligheid ervaar ek kleinboet Werner se teenwoordigheid op die roete, dit voel soms of ons langs mekaar ry en die ervaring deel, dis nie die eerste keer wat ek die gevoel kry nie, hopelik deel ons die stuk aarde in die toekoms.........

Ek mis my vrou en kinders geweldig baie,  beelde van hulle speel deur my oë, dis soos 'n liedjie wat in jou kop vashak, elke oomblik mis ek hulle meer en maal hulle meer in my gedagtes

Vandag is die vroegste wat ek al ooit by Bucklands aangedoen het 15H30, selfs tyd om 'n uiltjie te knip. Ek wil die hele race jaag, die manne voor my se oë laat rek en hulle laat snak na hulle asem. Ek en Ivor het saamgestem oor ons nuwe plan van aksie

Die plan is noukeurig saamgestel en punte hoog op die agenda is lekker slaap, wel dis die lekkerste wat ek nog geslaap het so op ons eendjie. Tyd, ja wel ek het nie tyd om vir altyd te ry nie, Ivor ook nie en toe kom ons met 'n 16 dae plan vorendag. Die groot dag is dus Donderdag, hou die spasie dop....

en skenk 'n paar pennies bir www.matlaabana.co.za  http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Stuttgaurd - Toekomst

Struishoek

'n Vroeg oggend ekspedisie, begin 3H00 en die koue van die nag groet ons. Ons werk ons pad op deur die sterrenag oor Schufteberg, net nag 9uur by Grootdam.

Die duiwel se wind is aan die opsteek en ons gaan hom seker later voel. Indiana Jones neem vir Staalburger op sleeptou, kyk  ek is aanhoudend, maar nie noodwendig vreeslik vinnig nie.

Indiana leer weer van af is regaf, al betekin dit jy neuk regaf oor al die klippe, en daar's baie 'n hele berg vol.

Ons dice weer vandag, nog 'n 200 + dag en ek en Ivor loop soos jam in 'n koshuis, blitsig. Ek weet nie heeltemal van die feite nie, maar ek glo ons hou die spoedrekord tussen stasies met die meeste slaap.

Ons maak goeie vordering, ek voorspel die kleur van die hek wat oppad is en Ivor bevestig of ek reg was met ons aankoms by die hek, nog 'n nuwe pad geskraap op pad na Struishoek, nuwe mense ook in die eens verlate en vergete opstalle, op 'n staduim het dit vir my gevoel of die Freedom Challenge roete ontvolk, nou voel dit geskraap en bevolk, snaaks wat goeie paaie doen.

Ivor ontmoed die Struishoek ploeter en die baie spesiale boer aan die onnerkant se hand om ons veilig onder te kry. Ek vertel hom van Oom David wie se volk die klippe wit kalk sodat ons nie verlore moet raak nie,
Oom David en Tannie Verity Hobson wat my met geen keuse laat as om by hulle te oornag nie,
Oom David wat altyd met 'n flits vir my staan en inwag by die opstal, Oom David wat vir my slaap plek reël terwyl hy op vakansie in Namibie is,
Oom David en Tannie Verity wat 'n baie diep plek in my hart besit.

Oom David is weer op vakansie in Namibie anders sou hy ons nou hier onder ingewag het, en ek besluit sy groen grasperk is die regte plek vir 'n piekniek. Ek voel nou nog sleg omdat ek hulle soos 'n sleg skurk verlede jaar vermy het en in die bokkraal gaan slaap het, wel ek moes dit doen, elke aand buite was ekstra geld in die kinders se sakke wat dit baie meer as ek nodig gehad het.

Hy wat Ivor is vermoed ek kan baie beter doen op die Freedom,  ek moet blykbaar net van my dikgat siekte en my tenk van 'n fiets ontslae raak. Maar hy wat Ivor is het vanaand gesien hoekom ek 'n tenk dryf, 'n tenk breek nie wanneer jy neer donner nie.

Soos dit van 'n Freedom Challenger verwag word en dan eintlik 'n voorreg is, is dit gepas om ten minste een keer op die race goed neer te donner en daarom het ek vanaand aan die vereistes voldoen. 'n Mens ken die gevoel van die point of no return, die punt is gewoonlik wanneer jou boude hoër as jou ore is. Wel vanaand was my boude baie hoër as my ore, en dit op 'n baie klipperige stukkie aarde. Om alles te kroon, land my getroue tank ook op my soos dit van 'n goeie en getroue fiets verwag word, altyd naby aan sy baas.

Ivor is dood stil, ek sou natuurlik my gat afgelag het, maar hy spreek geen woord, blykbaar omdat ek klaar al die groot woorde gebruik het. My hande voel of my skool juffrou hulle met 'n moerse liniaal gedonner het, daar is heelwat meer knoppe op my kniee, en Ivor swyg soos die donker van die nag, hy weier om te lag, ek is blykbaar 'n groot man en hy ken my nog nie goed genoeg om vir my te lag wanneer ek my gat afval nie. Ek het my cat eye moertoe geval, daar was net nie-werkende dele van die ding oor, gelukkig weet ek waar om te gaan, kan nou net nie meer presies sê hoe ver ons moet ry tot by die afdraai nie.

Ons sal maar more kyk of ek nog kan ry en dan sal ons besluit waarna toe ons wil toer

Onthou die donasie www.matlaabana.co.za   http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Hofmyer - Stuttgaurd Die kort dag

Magic dag!  Ek en Indiana Jones het gister aand gesels, dis sy eerste race en hy wil graag klaarmaak. Ek dink Indiana doen dit om die regte redes, myne is om te race, syne is om te geniet, en dis hoekom ons, ons vanaand by Stuttgaurd bevind.

Mens leef net een keer en ek dink jy is baie gelukkig om die Freedom meer as een keer te kan doen. Jaag, ja more is nog 'n dag, maar vandag geniet ons ten volle.

Terwyl ons toe besluit om dit rustig te vat, begin ons toe eers na 6H30, opsoek na Mike en Casper se slaap plek by Elandsberg. Dit moes maar blerrie koud gewees het, gelukkig kon Mike 'n nuwe woord leer: Lepel lê lekke man lekke....

Luiperd spore in Elandsberg

Ek vind Mike Woolnough en Casper Venter se lepel lê plek en net so entjie verder die luiperd spoor oor die vorige manne se spore. Mike en Casper het seker vreeslik gesnork of glad nie soos kos geruik toe die perd op hulle afgekom het nie.

Die pad is lank en eentonig met 'n lastige windjie wat pla, waai so reg van voor af, gelukkig pla dit nie te veel wanneer jy toer nie, die enigete probleem van toer is die tyd gaan baie stadig verby, heeltemal te stadig na my sin...

Ons toer die dag deur sonder enige haas, en hier sit ek voor 'n kaggel in goeie geselskap met geleende pantoffels en 'n T shirt, more is nog 'n dag.

'n Resies perd moet koud gelei word om reg te wees vir 'n groot race en ek dink die dag kom nader.....nieverder

www.matlaabana.co.za        http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Kranzkop - Hofmyer

Ons wou gister na Brostelea ry, maar Sandra, Diederik en die kinders se gasvryheid het my weerhou om die koue nag te trotseer. Dank Vader want dit was vrek koud, alles vries, die waterbottels, ons hande en voete.

Ivor is lus om te voel, hoe dit voel om die Freedom te race en ek dink verseker dit sit in hom om dit te kan doen. Om dit op jou eerste keer te race is nie altyd so lekker nie.

Ek breek die ys oppad na Brostelea, die lang gevriesde gras, vries my ek raak koud en die koue bring moegheid, ek vind die pad foutloos, Klaas Vakie bekruip my stadig en teen 'n lekker opdraande sê ek vir Ivor dis tyd om 'n 20 minute uiltjie te knip. Verbaas vra Ivor my waar wil ek hê ons moet slaap, ek antwoord sommer hier langs die pad op die gras agter 'n bos wat skuiling bied teen die wind met 'n opdraande om te begin net om die koue spiere weer warm te maak. Ivor weet ek het 'n buvvy sak met 'n inner en vermoed ons gaan die goed gebruik, groot was sy verbasing toe ek net daar op die gras neersak, my rugsak gebruik vir 'n kussing en my oë toemaak, hy doen toe maar dieselfde en binne minute hoor ek Ivor se diep slaap, slaap kom vinnige wanneer 'n man moeg is en die 20 minute se slaap voel soos 'n ewigheid, ons ontwaak nuwe mense met nuwe krag na net 20 munite, nog een van die wonders van die Freedom Challenge......

Ons val in die pad en voor 5 ure omgetik het is ons by Brostelea vir 'n vinnige koffie om net op te warm en weer in die pad te val, ons maak spoed op my mikpunt Elandsberg, Ivor se mikpunt : om klaar te maak, ek het al vyf keer suksesvol klaar gemaak, hy wil net graag eenkeer suksesvol klaar maak. Ivor bring die perde gesprek op en hy verduidelik dit nogal mooi, ek is soos  een van daai groot trek perde, elke dag trek ek 'n swaar vrag en ek doen dit elke dag. Hy aan die ander kant is 'n goed opgepaste en afgerigte resies perd, daar word baie mooi na hom gekyk, hy is baie fiks en kan op sy dag enige resies wen. Ongelukkig is hy nie 'n pakdonkie nie en die Freedom maak hom seer, ons gaan dus van resies na trek oorbeweeg.

Die windjie begin so bietjie pla, dis 'n ysige wind, die goeie ding van 'n ysige wind is jy stop nie sommer nie, want indien jy stop verander jy in 'n gevriesde pilaar, ek verlang huistoe en nie eers die koue wind kan my stop nie, huistoe na my geliefde Ingelsman en die kinders moet ek bel en daarvoor sal ek enigiets trotseer....

Vroegmiddig doen ons by Romansfontein se gasvryheid aan, wel nie net gasvryheid nie, 'n ordentlike bord boerekos en sommer baie lekker geselskap, ek vra uit oor Tim, my groot Freedom Challenge maat en rolmodel, klink my dit lyk maar of dit swaar gaan, gelukkig ken ek vir Tim, hy's 'n ou bliksem, praat nie baie nie want dit maak nie saak nie, hy doen net en dit kan hy baie goed doen.

Iemand praat iets van die nuwe eienaar annerkant Aasvoëlberg het 'n dik pad geskraap, 'n man hoor altyd van dinge, maar die pad wil ek eers sien en waaragtig daar is 'n DIK pad geskraap, dit maak dinge heeltemal te maklik, wat ons gewoonlik baie meer as 'n uur gevat het neem nou net meer as 15 minute, dis eintlik belaglik en so in die stilligheid wonder ek of ek droom en of ek op die regte pad op die Freedom Challenge is. Ondergekom verduidelik ek die pad vir Ivor reguit aan met die pad, links en weer links, hou reguit aan tot jy Hofmyer se ligte sien, ons slaap by Karoo Lodge.

Ek het weer alleen tyd nodig, tyd om te dink, tyd om die Challenge in alle omvang in te neem, tyd om na my Ingelsman en my kinders te verlang, tyd om die helder sterre te geniet, tyd om na musiek te luister en tyd om sommer net alleen te wees. So in my eie gedagtes rol ek die pad op, die klim na die Vlekvlakte, die gansheid van die Vlekvlakte, die waarde van 'n oproep na my geliefdes en voor ek weet is ek in die vlaktes. 'n Kudu koei spring regvoor my uit die bos en geen wildsheining gaan haar keer nie, of die draad is dalk net te hoog of dis te donker, haar agterpoot hak in die draad en weerloos word sy vasgevang met die gekruisde draad en ek wonder wat de donner nou ?

Die kudu is nou enige jagter se droom, vasgevang in 'n heining sal sy verlos word van haar pyn en leiding, dis of dit of ek help, sy spartel en spring en die draad se greep versterk en vernou, en ek weet ek gaan nie sommer haar poot net suutjies uit die draad haal nie. Dis 'n moerse koeie, haar kop is heelwat hoër as myne en ek bly uit die pad van die hoewe, gewapen met my leatherman, al genade is om die draad te knip en haar vry te laat.......

Kudu vrygelaat, hemel sterre in die lug, warm hart na my gesels met die huis vat ek die alleen pad na Hofmyer en ek besef ek is gemaak om die pad alleen te ry, op die Freedom Challenge moet ek 'n alleen mens wees, heel teenstrydig met my alledaagse lewe, op die Freedom Challenge moet ek alleen wees om tot inkeer te kom.

Soos dik pad soos wat die boer van Aasvoëlberg geskraap het, so lank gelede het ons goverment die pad geskraap na Hofmyer en al wat oorbly is om so vinnig moontlik die sinkplaat pad na Hofmyer klaar te trap.

Ek het 'n nuwe plan van aksie uit gedink, en ons gaan verseker op plekke slaap waar ek nog nie was....

Www.matlaabana.co.za   http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Chesneyworld - Kranzkop

'n Baie beter dag in die saal, Ivor leer my om bulte en berge te klim en ek leer hom om afdraandes vreesloos te ry.

Begin vanoggend met die perlemoen duiker wat eens op 'n tyd by Minky aangedoen het. Een van hulle besoekers het vir Carl Crous in sy winter fietsry broek waargeneem en hom toe die perlemoen duiker gedoop.

Die dag verloop vreesloos, Ivor leer van op betekin regop en af regaf, en so donder ons oor die berge, regop en regaf koporaal! 

Dis vadersdag en ek wens my Pa 'n gelukkig vadersdag en ek hoop sy seun maak hom 'n baie trotse pa. Al wat my pa my toe wens is 'n vreugde volle en gelukkige Freedom, en vir hom gaan ons so maak.

Alles is nog hard gevries toe ons by Joyce en Andrè van Slaapkranz opdaag, nog een van my wonderlike Freedom Challenge families. Verlede jaar het ek hulle gemis, maar vanjaar is almal daar, ons gesels oor ons planne, oor die mense by die huis, oor alles terwyl ons 'n baie lekker plaas ontbyt geniet. Dis spesiale mense die my eie freedom Challenge familie en ek wil die tyd stop sodat daar meer tyd vir gesels is, maar die race snake in my knip die tyd kort, ons het nog baie ver om te gaan...


Gister se aanvanklike plan was om by Slaapkranz te slaap, wat nie gebeur het nie en een van die onderliggende redes daarvoor is om die drie portages op te breek en die polisiehond modder te vermy. Behalwe dat dit altyd moeilik is om 'n keuse te maak by watter spesiale Freedom Challenge  familie ek gaan oornag wat grootliks bepaal word deur waar ek my in die middel van die nag bevind, speel polisiehond modder 'n groot aandeel in my besluit, POLISIEHOND MODDER spel MEER TYD en hoe meer tyd jy mors met die modder hoe minder het jy om te gesels. Die hele wêreld van Rhodes tot by Moordenaarspoort is besaai met die swart klei, en sou jy die klei in die dag trotseer wanneer dit ontdooi het, of in die reën verdubbel of vertrippel jou tyd sommer maklik. Die nagmerrie Klei vries egter in die nag wat dit maklik oorwinbaar maak indien jy kans sien vir die middernagtelike temprature van - 8 en minus verder.

Ivor maak vandag sommer vinnig kennis met die polisiehond modder, kyk die modder byt soos 'n polisiehond en dan los dit nie weer nie, al genade is om die fiets te dra en die modder groei onder jou skoene te verdra. Jou skoen kan sommer gou 'n paar sentimeter hoër groei, dit insigself is nie 'n probleem nie, die gewig waarmee jou skoene groei maak vir goed ge-oorloofde keuse van waar jy jou pote plaas en hoeveel modder jy nog wil opneem en hoe lus jy is om jou gat af te gly en op jou gesig te lande te kom. Dit my liewe vriend is hoekom ek by Slaapkranz wou slaap, nie om myself rond te donner in die laat nag oppad na Slaapkranz nie, nie om vrek koud te kry op die gevriesde klei nie, nee om die geselskap van my ware familie te waardeer en om sommer baie tyd te spaar.....

Danielle mis haar Pa en het beveel dat ons gou moet maak en dit gaan ons doen, Ivor en Stuart het gesê ons moet ons tyd vat na Rhodes en van Rhodes kan ons die pap dik aanmaak. Ek gaan die pap sement maak, dis tyd om voor te kom waar ons hoort....

Die pligte van die sweeper word onseremonieel aan Nic en Mike oorgedra by Loutebron, hulle is nie genee daarmee nie,  en handig dit terug aan ons op Bontehoek

.

Net na 16H30 by Danie op Moordenaarspoort, altyd lekker om by Danie aan te doen, 'n Boer met 'n plan en hy weet ook sommer hoe om die plan te maak werk. Ek pons Ivor oor Brostelea, ons behoort so net voor middernag daar aan te doen en hy val vir my plan, net voor agt by Kranzkop, dis vrek koud en Ivor dink nie meer dis so lekker plan om in die koue na Brostelea aan te stoot nie en aangesien ek nog nooit regtig by Sandra en Diederik op die plaas geslaap het nie, gaan ons nou so maak. Die hele gesin is hier om my te groet, nadat ons ons tuisgemaak het in die ou opstal beweeg ek terug na die hoof huis, vir 'n lekker gesels en melktert, man dis lekker om net daar te sit en die gasvryheid in te asem, die kinders hang aan my lippe, vertel my weer van my ou sêgoed wat ek al lankal vergeet het : " My lippe is so droog hulle voel soos omgekeerde Jeep tyres....."

Ek sal sommer die hele nag met my support station familie kan kuier, maar aangesien ons plan om aan te gaan ontspoor het, sal ons more 3H00in die pad moet val, ek wil nog kuier, die kinders wil nog kuier, Sandra en Diederik wil nog kuier en met my belofte dat ek weer sal terugkom en kom en regit kuier betree ek die koue. Ek het regtig geheg geword aan my Freedom Challenge families, daar is deur die jare ware gasvryheid bande gesmee met vuur warm ysters, dis meer as net 'n vriendelike groet, dis ware omgee en belangstelling, ek ken hulle, hulle ken my en dis moerse lekker om so wonderlike familie op die roete te hê




Ek het egter vanaand die pligte formeel oorgedra aan Mike, Nic, Mike en John. Dis nou hulle verantwoordelikheid om toe te sien dat almal voor hulle bly, alle hekke toegemaak word en enige gebreekte drade gerapporteer word. Indien hulle hulself goed van die taak kwyt sal ek hulle formeel insweer na afloop van die race.

www.matlaabana.co.za moenie die donasies vergeet nie, hoe meer julle skenk, hoe minder slaap ons.... http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Dag 5 Vuvu - Chesneyworld 11H00

Spring 4H00 weg en ons vorder goed, sien die mooiste sonsopkoms. Ou Jack Black sou vandag baie trots op my gewees het, ek het vandag sy tigerline gevat oor Lehanas,  moet sê dis nogal styl daar op. Ek het eintlik nie beplan om die tigerline te volg nie, maar Ivor was so entjie voor ons, Stuart se knieë het hom terug gehou en in 'n poging om die groep bymekaar te hou het ek van die middel bevel geskree, die wind het egter van my bevele weggewaai en Ivor bevind hom toe op die tigerline. Al wat oorgebly het was vir ons om hom te volg, halfpad op sien ek Ivor het sy fout korregeer en dit laat ons toe met 'n opsie, of ons sak met 40m na die kontoerpad, volg vir Ivor en klim dan weer 60m  langs die container verby, of ons klim die laaste 40m tot bo op die kruin en vat die pad na Tena Head. Stuart en Ann besluit op die makliker pad agter Ivor aan, ek maak somme en besluit op die baie styl 40m klim, ek sal hulle by Tean Head kry. Ek moet sê dis 'n parmantige klim, 'n gras gladde styl klim besaai hier en daar met los klippe. Die swewende groep Kaapse Baard Aasvoëls hou my bewegings fyn dop, ek is bo op die kruin voor die res van die geselskap onder die container ontmoet en ek moet sê die bietjie ekstra suffering is elke sweetdruppel die moeite werd !!! Die gesig van die swewende aasvoëls oor die berge en dale, elke tree die moeite werd, priceless soos die ingelsmanne sê.

Skielik dink ek aan Jaco Strydom, 'n gevalle Freedom Challenge makker, en ek wonder waar sy gedenksteen opgerig is, die plek waar ek nou staan moet die plek wees, dis hemels en soekende deur die sneeu na Jaco se steen beweeg ek na die swaar belaaide jeep track. Ek gedenk vir Jaco, Jaco wat altyd behupsaam was in die begin jare om ons weer op die regte spoor te plaas, Jaco wat ten spyte van die kanker wat sy been opgevreet het, moedig die tog van Beitbrug op die spoor van die Freedom Challenge aangepak het Kaap toe, Jaco wat die Freedom Challlenge in reverse klaargemaak het en Jaco wat nooit, nooit ooit gekla het nie. Dis was vir my 'n groot eer om Jaco elke jaar te bel met sy verjaardag, nog 'n groter eer om sy borrelende stem te hoor en sy vrae te antwoord oor wat my planne vir die volgende Freedom Challenge is. Jaco sal soos die Freedom Challenge sterre van die nag altyd deel van my aanslae op die Freedom Challenge wees.

* Jaco se gedenk steen is opgerig by die klipstapel, die ideale plek om sterre in die nag se hemelruim te pluk en sommer baie ver die freedom Challengers te sien aankom.

Stop by Tena Head vir twee koppies koffie, Stuart kry 'n message vir sy seer kniee. Ek val in die pad, wil Slaapkranz nog vandag maak, die wind is besig om op te steek en die pad is nog lank. Stuart, Ivor en Ann smaak nog so bietjie koffie en ek besluit dis tyd om te gaan, ek het bietjie alleen tyd nodig, ek worstel regtig erg met die spoed waarteen ons beweeg, ek moet vrede maak met die feit dat Stuart en Ivor my borg en in ruil daarvoor moet ek die pad vir hulle vind.

'n Boer se woord is sy eer en ek sal by my woord moet staan en die spoed pil maar sluk......

Stuart lyk nie goed met sy aankoms in Rhodes nie, die man het al agt pyn pille vandag gesluk, ek ken die tekens en simptome en die uitslag van die situasie en ek weet wat gaan een of ander tyd gebeur...

So paar kilo's uit Rhodes besluit Stuart se kniee, hulle het genoeg gehad. Ek ken die gevoel, het dit al voorheen beleef en ek sien die tekens, die man wil met sy hele siel en hart voortgaan, maar die lyf wil nie. Kleinboet Werrie het dieselfde deurgegaan, ek onthou die trane en die kyk, gelukkig weet ek hulle sal weer terugkom.

Die Sweepers bestaan nou uit twee boere, ons het vanaand net een Castle Light gedrink, die prooi is in sig, gaan ons, ons titel afstaan, of gaan ons more twee biere drink en seker maak ons maak die laaste spore op die Freedom Challenge.....

http://matlaabana.co.za/freedom-challenge.php

Dag 4 Malekholonyane - Vuvu 10 ure

Ons probeer die oggend vroeg begin, maar lyk my ek moet meer van Commander Carl Crous in my kry. My 5H00 is blykbaar iets na 5H00, meeste siele nog ooit saam my op die Freedom, ons is ses, ek raak skoon geverbouereerd. Wel ek moet sê Tony, Karen en Ann het in gelid vir my gewag om 5H00 die tog te begin.

Ek wou gister in ligdag die Maria Zell loop doen om vanoggend tyd te spaar, as jy die loop gedoen het kan jy die volgende dag die grondpad neem en aansluit waar jy die vorige dag die grondpad gekruis het, jy spaar ongeveer 'n uur, maar die Zamalek het harder geroep vir Stuart en Ivor. Nodeloos om te sê daar was geen sin om die loop op my eie te doen nie, wie sou dan vir Stuart en Ivor vanoggend pad gevind het.

Gister in ligdag kon ons lekker pad gevind het deur die donga's en die oopstuk veld, vanoggend in die maanlose donker lei ek my troepe af en ek vat die tygerline, die donga is diep en hulle wonder of daar nie 'n beter plek is om die donga oor te steek nie. Ek prewel iets van as jy dit in die donker doen is daar nie tyd om te wag vir ligdag nie, daar is heel waarskynlik 'n beter plek, maar ek het nie die tyd om daarvoor te soek nie en die plek waar ons nou die donga gaan oorsteek is nou die heel beste plek. Ek vat die voortou en donder die donga af en anderkant donner ek die donga op en tien minute later staan ons almal aan die anderkant, ons kon nou nog na 'n meer geskikte oorgangs plek gesoek het......

Na 5 jaar moet 'n man se koers op die roete seker in plek wees,  selfs al maak ek 'n fout sal my volgelinge nooit weet nie, hoe dan anders,  ek word blindelings vertrou en gevolg. Stuart besluit op 'n stadium om die navigasie oor te neem en ons ry so ekstra draai.

Ons stop by Tenana vir 'n koeldrank, elkeen kry 'n sluk uit die blik beker en 'n baie gelukkig klein mannetjie kry die laaste liter van die bottel koeldrank. Hy dink dis krismus, ek verstaan nie 'n woord wat hy sê nie, maar die ry wit tanne vertel my hy is moerse bly met die geskenk wat ek hom gegee het. Ek neem 'n foto van die kaalvoet klonkie en wys die mannetjie hoe hy op 'n foto uitsien en meer tanne verskyn, dis die egte mense van die Freedom, gelukkig met die minste op aarde......

Ivor doop my die korporaal, as die korporaal sê ons gaan hier af en jy dink jy kan nie, hou op dink en volg net die korporaal, jy kan !!!!

'n Mens gaan nie so maklik dood nie,  die maklikste is om net te doen, die korporaal sal vir julle dink....

Ons ry regtig lekker, op pad na die Vuvu vallei maak Karen en Tony so ekstra draai en raak agter, ek is lus om die Vuvu vallei aan te val en hoe nader ons kom hoe hoër raak die pas, en ons betree die vallei en alles val in plek, navigasie 200% reg, in die dag is dit 'n oopboek, in die nag 'n bliksem soos Tim dit ervaar het.

Ons het lekker gery vandag,  spoed was die kernwoord, ons wou oor Lehanas, maar Stuart se kniee het simier geweier, Ann Harrison kom bedank my, sy sê dis haar lekkerste dag ooit op 'n mountain bike gewees en ek wonder so by myself, as sy nou gedink het vandag is lekker wat gaan sy sê van die pad na Rhodes. Vir my begin die race eintlik eers na Rhodes, my suport station familie wag vir my en die paaie, man dis lekker paaie...

En hier sit ek nou, plat op my gat 15H00 in die middag en bak in die son op Vuvu se skool se stoep, 'n eerste keer vir alles nê.....

www.matlaabana.co.za

Kyk net watse glimlag het ek op die mannetjie se gesig gesit, toe ek my kloeldrank met hom deel.

Dag 3 Glen Edward - Malekholonyane 10H35

Ek verlaat Sheila se kospotte 5H00, dis die eerste keer dat dit nie -14 grade is nie, Ek sal die manne nog moet leer, 5H00 betekin 5H00 nie vyf of tien minute na 5H00 nie. Ek verduidelik hulle dis 'n reguit pad, hulle moet net reuit aanhou met die pad en ek sal vir hulle wag by die afdraai en val toe maar alleen 5H00 in die pad. By die afdraai aangekom saal ek af, en met die afsaal slag lui my foon, die manne is onseker oor die pad, ek verduidelik reguit aan, moenie afdraai nie, ek is so 5 km af in die pad, by die afdraai waar ons moet afdraai, hou net reguit aan......

Net Ivor en Stuart daag by die afdraai op, van Ingrid wat ons gisteraand by Glen Edward raakgeloop het is daar geen teken nie, ek vra uit oor Ingrid en die manne antwoord, hulle glo nie sy gaan saamry nie en het haar nie sien aankom nie.

Ons ry lekker ek dink dis picture perfect tracking vir die arm chair racers. Gister raas gekry van die arm chair racers dat ons van die roete afgedwaal het,  afgedwaal / verdwaal, dis 'n lelike woord en ek kan nie onthou dat ons 'n ompad geneem het nie. Die armchair racers stry, ek het die manne op 'n ompad gevat, ek vra waar en hulle sê op pad na Politique, glo aan die linkerkant van die draad in die onherbergsame berge afgedonner. Wel ek kan julle verseker, ek en boet Werrie het die foutjie al in die verlede met die tandem gepleeg en in my kort bestaan sal ek wragtig nie weer die selfde foutjie maak nie en toe beself ek, hello het julle al gehoor van ysreën en sneeu en hoe dit blykbaar met 'n tracker se gal werk.

Die pligte van die sweeper Hyena mag dalk oor gedra word aan geskikte persone wat my goedkeuring dra. Dis is ongelukkig nie beskore vir Race to Rhodes deelnemers nie, daarom kan ek met trots aankondig dat ons nog die amptelike Hyena's is.

So gepraat van Trots, ek dink Ingrid Avidon kan damm trots op haar wees, so op haar eie het sy al meer reggekry as ek, Pmb na Ntsikeni op een slag, ek droom net daarvan.

Ek is besig om 'n regte sweeper te word, dit mag die eerste keer wees wat ek swaarder klaarmaak as wat ek begin het. Robbie McIntosh het my geleer bier is 'n beter recovery drink as enigiets op die rak, moet sê dit gaan goed af. Stuart en Ivor geniet ook die recovery drink, ek leer 'n nuwe woord : Zamalek - Freedom Challenge recovery drink - lekke koue bier.

Stuart se kniee begin neuk, hy het dit vir 'n oomblik vandag oorweeg om halt te roep by Masakala, my antwoord : Absolutely not !!!!

Ons ontmoet vir Tony, Karen en Ann by Malekholonyane, hulle wil graag more saamry, ek sê dis reg solank ek vir niemand wag nie en ons vertrek stiptelik 5H00, en ek bedoel stiptelik 5H00 vir die wat saam wil ry, ek wag nie.

More is Vuvu en sy pool tafel en bier blykbaar op die spyskaart, wel persoonlik het ek nog nooit pool by Vuvu gespeel nie en ook nie hulle bier geniet nie. Die keuse is maklik wit opgekookte werf hoenders of 4 corts bier, watter een sou jy kies?

Indien daar dalk meer donasies op www.matlaabana.co.za gemaak word kan ek dalk minder slaap en meer race, die keuse is julle s'n

Dag 2 Centocow - Glen Edward

Ingrid is 'n hardegat girl, ek probeer haar oortuig om by Centocow te slaap en dan more saam met ons te ry, maar sy wil niks daarvan hoor nie, sy wat Ingrid Avidon is gaan die eerste girl word wat so op haar eendjie Ntsikeni in die eerste dag haal. Ek moet in alle eerlikheid sê, ek wens ons kan haar join, ek weet ek kan Ntsikeni maak, maar die geskiedenis vertel ek het nog nie......

Ingrid verlaat ons net so na nege, al kopskuddend kyk ek haar agterna, daar is nie juis veel te sê of te doen nie, as dit in jou bloed is, is dit in jou bloed, ek ken die gevoel. Andrew Barnes slaap ook hier en ek het so vermoede hy gaan in die vroeë oggend ure ons verlaat, ek stel die plan aan die manne voor, maar hulle val nie daarvoor nie.

Die honde blaf die heel nag, die wind begin 3H00 ernstig waai, ysreën verander in sneeu en van slaap is daar nie sprake nie, my nek hou my wakker, en die race snake diep binne my knaag stil-stil aan my siel......

Van Race Snake na Sweeping Hyena, hoe de donner gebeur dit?  Ek weet nie maar ek geniet dit baie om te weet ek maak die laaste spore op die Freedom Challenge, maar Sweeper, dit gaan nog nie lekker af in my arsenaal nie. Die heel laaste spore, moontlik dalk die heel laaste spore ooit, wie sal kan sê, ek sê dit elke jaar, maar die jaar voel dit soos die werklikheid, en die spore wat ek agterlaat is waaragtig die heel laaste spore.......

Die wind wat vanoggend 3H00 opgesteel het, is besig om gal te braak, heel duidelik de moer in vir enig iemand op 'n fiets en die laaste deel oppad na Ntsikeni word 'n oorlog met die wind, wel vir my 'n oorlog, want my dikgat hou my fiets se wiele op die grond, vir my liggewig vriende vreesaanjaend....En die wind, het die liggewig sy edele Ivor Jones het vandag 'n Momsen Kite verander, die wind het sy fiets gevat, Jones het vasgehou en toe amper saam sy fiets weggewaai.

En ons wonder hoekom ek so swaar is, dis om nie weggewaai te word nie......

Die galbraak wind ken ek, bietjie vroeg die jaar in die race, maar ek ken hom, Ivor en Stuart ken nog nie die wind nie, vir hulle is dit nog iets om aan gewoond te raak en volgens Stuart nie weer om in te ry nie. Die wind verskerp sy aanslag op die wat toegee en Stuart stel voor ons stop by Ntsikeni ????
Ek trap vas en spreek iets van gister was dan heeltemal verniet, dis 6 ure na Glen Edward en ek stel voor ons slaap daar vanaand, dit help nie ons skuil by Ntsikeni vir die wind nie, wat gebeur as die wind more erger waai ????

Ons val in die pad en vernuwe ons aanslag op die ysige wind, wat sal ons maak, ek gee nie oor nie, nooit nie, die plan was Masakala en dit kan ons verander na Glen Edward, maar oorgee en stop, ek, nie maklik nie...

Dis die ou ding, Ntsikeni se graspolle neuk my poephol op. En as dit nie genoeg is nie,  het die boer net na Politique besluit om sy pad te ploeg en om my hol verder op te donner, en so hobbel ons die pad af na Glen Edward se gasvryheid, net betyds om die son te sien sak en die ergste koue af te weer.

Weet nog nie wat more gaan inhou nie, sal maar sien hoe waai die wind.....

Moenie vergeet van die kinders nie www.matlaabana/freedom-challenge.php

Dag 1 PMB - Centocow 13H30

Elke dag begin met goeie aspirasies, my hoop was om Ntsikeni vir die eerste keer te maak. Vir die eerste 4 ure het ek soos 'n 40 ton bulldozer gekreun, die aarde het my size gemaak en daarna het die bulldozer se diesel engine ingeskop. Kyk ek is lelik en dik, glad nie vinnig nie, maar so damm aanhoudend....

Ivor en Stuart is voor en ek en Ingrid dek die agterhoede, Ivor hulle besluit om, om die rivier te ry en ek en Ingrid trotseer die Umkomaas, die water is maar vlak vanjaar en ons ploeter sommer vinnig deur. Ek en Ingrid se kortpad steel so 45 minute uit Ivor en Stuart se tyd, ek moet sê Ingrid is 'n yster girl, dis nie elke girl wat my op my fiets hou teen 'n moerse opdraande nie. Ingrid hou net nie op nie, byt op die bolip en trap vir die vale in die hoop om vir Mike Woolnough te vang.

Vir die eerste keer het die dikgat meeste van Hela Hela uitgery, en die ou Bergie bly 'n bliksem op die mooiste dag.  Ek dink Stuart is vandag deur die Bergie vasgetrap, hy is alergies vir pasta en toe raak sy tenk leeg. Ek haal my hoef af vir enige man wat na 4 ure deur die berg raak getrap word en dan nog vir 9 en 'n half ure vasbyt en klaarmaak. Ons is 'n hele uur agter Tim en Andrew by Allandale, Stuart is bleek, Ingrid is reeds in die pad en ek is op hete kole, Ntsikeni lê nog ver......

Na amper 'n uur val ons in die pad, hopelik kry Stuart sy kragte terug na 'n goeie bord kos, ons maak Donnybrook in daglig en ek weet Centocow is net 'n uur of wat se ry, Stuart struggle, ek en Ivor dek die voorhoede, hy wat Ivor is sê daar is nie baie te sê vir Stuart nie, hy ken hom en die man sal die ding self uitmaak in sy kop sonder enige gesprek van ons kant af. Ons vang vir Ingrid en dit blaas nuwe bloed in Stuart in, snaaks hoe 'n sterk girl 'n gevalle man nuwe asem kan inblaas. 'n Man het eens op 'n slag vir my gesê, 'n girl ry hom nie weg nie, dit gebeur nie, en Stuart lyk vir my soos een van die manne.

My raad aan die man was : " Moet nooit sê 'n girl sal jou nie wergry nie, jy ken nie die girls van die Freedom Challenge nie......." Ek ken 'n paar Freedom Challenge girls, onder andere vir Jeanie Dreyer en ek probeer al vir 'n paar jaar om myself te "unchick" sonder sukses, mag dalk wees dat ek nie so suksesvolle racing snake is nie, gelukkig ken ek 'n paar snakes wat ook sukkel om hulself te unchick....

Die Freedom Challenge is nie die Epic nie, nog minder enige ander stage race, hy bly hard en 18 ure op ' n dag, elke dag kan groot manne seermaak. Na 11 ure in die saal kom ons net na 19H00 in Centocow aan, my planne om nog 6 ure aan te stoot word in die wiele gery, ons slaap by Centocow en ons gaan ook nie soos Andrew wat ook hier slaap middernag in die pad val nie, ons sal eers later so maak.

Die span het na die dag se verrigtinge en verpligtinge besluit op die gepaste naam van die Sweepers. Bly voor ons of ons vreet jou en dan verander jy in 'n Hyena en dis baie harde werk om 'n Hyena te wees....

O ja en maak tog 'n donasie van welke aard vir www.matlaabana.co.za en plaas 'n skaterlag glimlaggie op 'n kind se gesiggie voor die Hyena jou byt....

Die begin van groot dinge...

Verlede vrydag het ek amper onttrek van die Freedom, ek het 'n punt bereik waar dit my nie meer gelukkig en vrede in my hart gebring het nie. Onwillekeurig is ek onlosmakend deel van die Freedom, en met my groot bek en sienings het ek seker op 'n paar mense se tone getrap rakende reels van die Freedom Challenge...

Ek het besluit om my groot bek toe te hou en van die lug te vedwyn en my kop by die begin skoon te kom maak. Gister het ek 'n draai deur die rivier gemaak en tot by Allandale gery, my kop met die Umkomaas en sweet geskrop.

Op pad terug het ons yskoue coke's uitgedeel aan die moee manne wat Hela Hela betree het en ek het weer my aantrekkingskrag en waarde van die Freedom Challenge gesien.

Ek is hier om my te slyp, weet nie of die diamant ooit sal toelaat om geslyp te word nie, maar ons kan probeer. Ek is hier om tyd saam met my broers en sisters te geniet, ek sien uit om my support station familie te groet en ek sien baie uit na my nuwe vriendskap met die Ingelsman en die Boer wat saam met my gaan ry.

Ek wil weer die vryheid, dankie die skoon lug en die aardse prag wat jy net op die Freedom kan ervaar, diep in my longe in asem!

En ek wil dice, ek wil my eie tyd verbeter, ek wil vir Scott dice, sommer vir die lekker en omdat ek kan en mag. En ek wil vir Tim jaag, eintlik eerder saamry, en ek wil by die einde aankom met 'n moerse hamburger smile reg rondom my kom, net om te sê ek kom nie weer terug nie en dan weet te kom.....

O ja en ek is hier om geld uit julle sakke te trek en dit in skaterlag glimlaggies te verander vir die mishandelde kindendertjies van Matla a Bana

Sent from my Sony Xperia™ smartphone