ABLE CENTRE making the difference

 ABLE CENTRE

AUTISM TREATMENT CENTRE

FOR CHILDREN IN ZULULAND

My memory perception

are disordered

Be patient with my

limited vocabulary

Focus and build on what I

can do rather on what

I can't do

Help me with social

interactions

Try to identify what

trigger my melt down

I am very visually

orientated. Show me how to do something rather than 

just telling me

last and most important

Love me unconditionally

Put a smile on a child's face, make their life a breeze, love them for who they are

Your donation will definitely make a difference in their life.

ABLE Centre
ABSA Acc 4080948054
Branch 334230

The start of new beginnings

Elitza & Werner, Marnitz & Melanie en pa Johann

One day we will return........

2013 Freedom Terugblik

Wat kan ek sê ?

Dit was een helse ervaring, ek kan nou in alle eerlikheid sê ek het die hele Challenge van begin tot einde, behalwe die stuk tot by Hela Hela op my eie gedoen. 'n Ervaring wat ek ongelukkig net met myself kan deel.....

Hoekom die tandem ?

Werner, die trein en die Umkomaas

Dis 'n mal droom van my gewees, die hoof rede was eintlik om die tog met iemand te kon deel. Melanie was my eerste keuse, maar o wee sy is nie bestand teen die koue nie, sy is tough genoeg en as ek haar net bietjie die moer in maak sal sy my ver wegry. Ek en sy het baie op die tandem ge-oefen en dis baie lekker gewees om voor te berei saam met haar. Toe Melanie nie wou ingee nie, besluit ek toe maar op my broer en ek boelie hom gou in die "lekker race" Werrie val toe sommer dadelik vir die ervaring en saam pak ons die tog aan. Dit was sy 4de keer op die tandem, sien hy bly in Richardsbaai en ek in Klerksdorp en saam oefen is buite die kwessie. Die ander rede vir die tandem was om geld in te samel vir ABLE Centre in Richardsbaai, die doel agter die malligheid was juis om dit moeiliker te maak, sodat ons so ietsie kon ervaar van wat die kinders van ABLE Centre ervaar, nie dat dit juis kon gebeur nie.


www.ablecentre.org.za

Wel ons het lekker gesuffer, veral in die Umkomaas portage, dis geen grap met 'n tandem nie en soos ek maar is moes ons druk, en Werrie het maar ingeval, wat sou hy nou eintlik vir my kon sê wat die spoed sou afdraai ? Niks.......Na drie kringe in die bos val ons by2H00 by Centocow uit, Werrie is moeg, maar sê niks.

Die volgende oggend storm ons voort, Werrie sê niks, praat iets van Moerse opdraandes en ons maak Ntsikeni so teen 16H30, eet en val in die pad. Die aand sê hy die eerste keer iets van sy knie, ek sê hy moet vasbyt so 25km om te gaan, hy byt vas, sluk 'n paar myprodols, raak aan die slaap en vernader in 'n Venter waentjie. Ons het nie pleister nie en insulation tape moet die ding doen, Werrie lyk soos 'n 2de Wêreld Oorlog gewonde, maar hy sê niks en om alles erger te maak vat ek 'n afdraai te vroeg en donder deur die wêreld oppad na Masakala. Boet begin praat en ek kom agter ons moet stadig, hier is groot fout en ons kruip na Masakala. Ek stel voor ons rus op Masakala en kyk dan more, ek stoot die trein en 'n groot  mamma prewel iets van aikona of so iets vir Werrie wat met moeite die opdraande uit kruip en net daar besluit Werrie dis klaar.. Ek bel vir Glenn om sy fiets van hom af te neem, hy sê ek kan met graagte die single speed kry en ek oorweeg en die trein wen. Werner maak planne om hom te kom haal en stel voor ek vat sommer die Rush en ek willig in alhoewel die Rush nie gedien was vir die tog nie.

6 UUR DAYLIGHT Penalty

Ek bel vir Lehana en hoor wanneer en waat ek met my daylight penalty vir fiets ruil kan begin. Die reël sê by die volgende Support Station - Masakala en ek begin 15H00 tot 18H00 die dag, rook 'n hele pakkie sigarette die nag en hervat die volgende oggend 6H00 tot 9H00. Die rush arriveer so 8H30 en ons poog die nodige diens en verstellings en so teen 11H00 verlaat ek vir Werner met 'n stywe handruk, 'n moerse knop in my keel en huilerige oe. Dis nie hoe dit moes wees nie !!!!!!


Die jaagtog.

Ek vlieg weg, want ek weet ek is 'n dag of meer as 'n agter en ek maak goeie vordering tot die duiwel besluit om die Rush toe maar in any case in 'n single speed te verander en ek dink : " Jy wou dit mos moeilik maak om te probeer ervaar wat die kinders ervaar, ervaar dit nou " as dit vir die kinders is dan doen ek dit en so single speed ek toe maar, glad nie te bad nie, maar ek worrie oor wat nog vir my wag............

Francois Riekert jou YSTER !!!!!

Francois kom tot my redding en ek kry parte van sy fiets, ek spook tot 23H00 om die veranderings te maak voor ek 5H00 in die pad val na Vuvu oppad na Rhodes. Lehana vra of ek nie die alternatiewe roete wil doen, hy wil graag die tye vergelyk, Robbie sê hy ken die pad en ek stem in.

Die alternatiewe roete - NOOIT WEER NIE !!!!

Soos ons die roeteaanwysings ken is dit nie altyd polities korrek nie, en ons soek die roete wat tot eintlik 8km verder begin. Lehana's is 'n bliksem vir iemand wat nie daarvan hou om 'n fiets te dra nie, dis so 2km stoot en so 2 km dra. Die alternatiewe roete is 'n groter Bliksem vir my, ek hou nie van my granny gear nie, ek hou ook nie van fiets stoot nie, dra sommer dis baie makliker. Nou die "makliker roete" is volgens my "n moeiliker langer roete, dis 'n 3km stoot en 'n 20km klim in granny en as die wind waai neem die hele grappie jou 2 ure meer tot groot vermaak van Lehana...........

Die Ranking sege.........

Die laaste ding wat 'n "probeer racing snake" wil hoor 2H30 in die oggend by Rhodes is dat hy nie eers in die rankings is nie, hoe het Lehana my laggend gevra : " Wat gaan aan Marnitz, jy is seker 15de of 25ste.....?" en toe besluit ek maar om bietjie ranking te kry.

Navigasie - Wooha !!!!

Na die 3de keer is navigasie eintlik natuurlik, jy moet net nie dink jy is baas nie, die nag apie het baie rusbank racers tot baie laat in die nagte voor die rekenaar vasgepen in hulle hoop dat ek dalk onder Glenn se boom kon gaan slaap. Ek moet sê as ek die Osseberg portage vir die eerste keer moes doen sou ek in Musina opgeëindig het, Mordor is nie die woord nie, dis die duiwel se kuierplek en ek was baie bekommerd tot ek vir Avril en die manne so laat in die dag in die gemors kry. Ek weet ten minste waar om te gaan en met die slaapsak val ek sommer enige plek neer, enige tekens van 'n sogenaamde jeep track is met die 2011 vloed verwoes. Kom ek verduidelik gou vir enige toekomstige Osseberg vegters hoe die gemors werk :

• Daar is 'n pad aan die oorkant op die lae grond, so kyk dus voor jy heel onder is of jy iets aan die oorkant wat soos 'n pad lyk kan raaksien.
• Jy beweeg altyd stroom af, uit die klowe uit van hoe grond na lae grond.
• In die rivier is daar geen tekens van 'n jeep track nie, maar stap net so entjie op teen die wal op die lae grond en jy sal iets vind wat soos 'n track lyk.
• Kyk vir enige merkers wat vorige vegters aan die riete vasgemaak het.
• Naby aan die einde het die boer 'n lugkanon om die diere uit die lande te hou, klink soos geweer skote. Indien jy heeltemal in jou moer is beweeg na die klank, daar is blykbaar 'n hek, en indien jy sein het kan jy vir Alex bel en hoor hoe dit voel om deur die elektriese draad geskok te word.
• Vat vir jou vuurhoutjies saam, daar is baie droë hout en jy kan sommer die hele duiwelse spul aan die brand steek en dit makliker maak vir die res indien jy moet oornag............

Die moeilikste deel van die race.......

Om vir Klaas Vakie van my rug af te hou.............my bene het moeg geword, maar hulle kon aanhou. Ek kon alleen ry en as ek baie alleen was het ek vir Melanie en die kinders voor my opgedroom, my hele fokus was net op hulle en dit was net hulle wat my ogies op die pad gehou het. Nou kyk as jy mos moeg raak dan sien jy dinge beweeg........ so sien ek 'n grys ding 1H00 in die oggend so 30km van Damsedrift en ek maak myself wys dis Klaas Vakie wat 'n drog beeld van 'n bees in my oë geplaas het, maar die Baviaans het nie beeste nie, dalk Buffels. Ek kom nader en so waar as wragtig dis 'n Renoster, nogal 'n Swart Renoster, ek het nie eers geweet die plek het renosters nie, blykbaar hulle ook nie so van tyd tot tyd. Adrenalien skop in, ek donner vir oom Klaas Vakie omdat hy my so verlei en ek vlieg weg teen my beste 40km/h en in die bosse gewaar ek vir Oom Renoster, hy vlug maar saam met my........

Die ander geleentheid waaraan ek so vinnig kan dink, was die modderspul in die Hel, nou kyk as hulle pas 'n pad geskraap het en dit begin reën, verander dit in een k@k spul, veral as jy so paar lekker op- en af draandes byvoeg. So kom ek teen 2H00 die voor laaste afdraande af nadat ek al 'n paar bewegende dinge gesien het, Klaas Vakie hang swaar aan my oë, ek gly en haal amper 'n jong doringboom uit en besluit toe maar dis hier waar ek gaan lê.

Klaas Vakie

Die ander keer was oubergpas, 'n vreeslike lekker afdraande as jy wakker is en ek besluit toe maar om net voor ek heelbo is so power nap te vat. So sak ek met my rugsak op, neer teen die fiets, hak op die ander knie en vang 'n power nap. Hoe dit werk is jy nap tot jou voet van jou knie afval en dan vlieg jy op en ry verder. Nou net so voor my voet van my knie afneuk, want jy voel dit gebeur toe stop 'n boer en vra my :" Is jy oraai boetie ? " Ek antwoord ja en toe kom die normale vra :

• Wat maak jy ? 
• Wat van Pietremaritzburg na die Kaap met 'n fiets ?
• Is jy Mal ?
• Waar kry jy kos ?
• Is jy Mal ?
• Slaap jy altyd so langs die pad ?
• Is jy Mal ?
• Is jy nie bang nie ?
• Hoe ver moet jy nog gaan ?
• Soek jy 'n lift ?
• Hoekom nie ?
• Jy is mal, lekker dag en sterkte !!!!!

Die ander wil nie saam my ry nie..........

Soos wat die ranking inskop, begin jy mense inhaal in die hoop vir geselskap en so het ek 'n klomp manne en vroue verbygesteek, groot was my vreugde tot ek die manne in die Hel ontmoet, dit was sommer 'n lekker groep en ek ken ook nog vir Dave en Pierre. Ek eet toe maar my kosies klaar gesels lekker met Pieter Joubert en val in die pad in die hoop om hulle teen die leer te vang. Al wat ek van hulle gesien het was spore en 'n paar skaduwees net voor Rouxpos en toe gaan ek hulle maar ook verby.

Die volgende geleentheid was by Anysberg, ek sien die drie liggies, dog eers dis werkers wat vir my kos bring 5H00 in die oggend waar ek vir my sop germaak het, dit kon ook Klaas Vakie gewees het. Nee dis nie werkers nie, die Freedom Challengers !!!!!! Ek groet met :" More, wie's dit ? " hulle : " Wie's jy ?"

Ek maak die FOUT en antwoord :" Marnitz" en die jaagtog begin !!

Ek sluk my sop en val met nuut gevonde vreuge in die pad, ek het nuwe maatjies en hulle lyk nogal of hulle kan ry. En ek jaag hulle en dan kom ek nader en dan raak hulle verder en so speel ons kat en muis tot annnerkant Touwsrivier, waar my maag my tot stilstand bring en ek my nuut gevonde vreugde maar laat gaan.

So ontmoet ek weer die manne by Montagu Hotel en ons skud blad en sekerlik nou gaan ons saamry, maar toe ek my mes en vurk neersit is hulle weer weg en ek besluit dan moet ek maar ranking kry. Racing snakes is nie so vinnig nie hulle is net so aanhoudend en ek vang die manne net voor die Kasra portage en die 29nr en die 26ser word een toe ons die fietse in die hoogvoor vat en ons begin stap en dit kan ek baie ernstig doen en daar laat gaan en my nuutgevonde geselskap. Klaarmaak gaan ek nou klaarmaak dis verseker, my bord kos is al besig om pensmis te word toe daag die manne daar op, ek verduidelik trappiekraal, groet vir Charles en maak klaar.

Nienader nie en oki verder nie, so doop Scott my- en dit was so gewees.

Kyk my doel was om die manne te vang en ek het dag en nag probeer, ek dink Klaas Vakie het my in my jaagtog ontspoor. Jaag is in my bloed en as jy eers die sweet reuk en die spoor gevat het word dit 'n dolle jaagtog. Die naaste wat ek aan die drie manne ( Scott, Christo & Charles )  kon kom was Damsedrift, hulle is 2H30 daar weg en ek het 3H00 daar opgedaag, ek kon wel vir Charles verbysteek maar moes maar settle met die 12 uur voorsprong waarmee hulle geëindig het. Met 2 ure kan jy nog planmaak maar 6uur + raak moeilik om in te haal en so kon ek Nienader kom nie.

Samevatting

Net soos die Autisme kinders nie altyd alles kan oordra soos wat hulle graag aan ons wil oordra nie, was dit die Here se wil vir my om die race alleen te doen, ek moes dit alleen ervaar, elke hekkie self oorbrug, elke rivier alleen kruis en die hele pad alleen loop. Tog was die Here en Mel en die kinders daar elke tree en elke trap. Die ervaring sou ek graag wou deel en met tye sou ek selfs op iemand wou leun, maar daar was niemand nie. Ek was vasgevang in myself en in my eie omstandighede, net soos die Autisme kinders en dis hoekom dit moes gebeur, ek het dalk so klein ietsie ervaar van wat in hulle lewens gebeur..........

Ondersteun hulle, hulle het al ons hulp nodig.

Skaak speel ? Ek weet nog nie lekker daarvan nie, wat ek wel weet is dat ek nie een keer op die race gatvol geraak het nie, seker maar Mel en die kinders se motivering !

The Beauty of the Freedom Challenge

Umkomaas



Stywe handdruk Masakala

Stormberg

Aasvoëlberge oppad na Hoffmyer



Struishoek sonsondergang



Grenslyn net voor Struishoek

Sonsopkoms Tretyre





Klaas Vakie wag in die maan Baviaans



Hannes se beeste Bucklands



Baviaans uitkyk Jeffreys baai

Baviaans uitkyk die kloof



Sons opkoms Anysberg



Sons opkoms Anysberg



Hello Klaas Vakie



Alwyn VandeVenters kraal



AA Werkswinkel Gwaas valley



Iewers

Glenn Harrison's post Marnitz die Nag Apie

Sunday, 30 June 2013

Marnitz die Nag Apie

Marnitz and his family reunited

The first finisher of the day has rolled across the finish line at Diemersfontein – Marnitz Nienaber, the Lone Ranger, the Sleepwalker, the ex-tandem rider and now the proud owner of his fourth blanket – an honour he shares with FC stalwart Tim James.

He started out on a tandem with his brother Werner and they pushed hard from the start. They were making good time but at Glen Edward on the third morning, things started to fall apart. Werner had developed major knee issues and they limped into Masakala. It was clear he couldn’t continue – what now? Marnitz was determined to carry on and after consulting the race director about his options, he decided to get hold of a spare bike and take a 6 hour time penalty. The bike arrived early the next morning and after waiting out the required penalty, he made his way across the floodplains to Malekholonyane. Along the way he had a few mechanicals, so had to rebuild the bike with some spares he got from another rider who had just pulled out. By the next morning he was ready to roll and immediately started his charge. A big double to Rhodes, briefly interrupted by a long ‘kuier’ at Slaapkranz and then many ‘slaapies langs die pad,’ saw him move steadily up the rankings and slowly start to reel in the riders ahead of him. He chose to ride at night and because he carried a sleeping bag, was happy to bed down whenever the sleepmonsters paid him a visit. Once up to speed, he managed to keep the wheels turning on only 2-3 hours sleep a night, stopping only to raid kitchens at support stations and to nap along the way, with Klaas Vaakie as his only companion.

The tandem brothers together again.

To come back from such a setback at the start and go on to chase down the rest of the field in the way he did and then finish 5^th overall in a time of 15days 8hours40min, is a really impressive feat – ‘knap gedaan Nag Apie, slaap lekker vannaand .‘

Laaste Dag Trouthaven - Diemersfontein. Nou kom ons NADER !!!!

Na my gespek met Martin besluit ek wyslik om maar eers die ligte te laai en 'n laaste slapie te vat voor die finale aanslag. Eet 'n ietsie, drink 'n ietsie en slaap 'n ietsie.....

Spring 4H10 weg die donker nag in, 5H00 begin ek met Stetteyns, dis nog donker en ek maak goeie vordering, teen 6H00 is ek by die 1ste rivier kruising en die Bulldozer kom in werking. Dis ek en Stetteyns en die keer is ek stoksiek alleen, nie eers 'n kraai of 'n bobbejaan nie, net ek en Stetteyns, en Stetteyns is weer besig om toe te groei. Ek weet nie wanneer dit 'n lekker plek gaan word nie, dis 'n plek van marteling en alleen is dit uitmergelend, al wat oorbly is om te fokus op die nek in die verte. Ek is onder die indruk ek is besig met my 14de dag en ek skraap 'n pad vir die ander manne, na drie jaar het ek al elke moontlike opsie gevat en die keer oefen ek net die regte opsies uit, word bietjie vasgevang in die vaarings net voor die laaste rivier kruising. Met geweld breek ek 'n pad vir my oop deur die rivier en onsnap ek van die laaste greep van Stetteyns, 5ure toe's ek klaar met die kloof en oppad uit na Mel en die kinders !!!

Teen 14H00 is ek nevermind Nader ek is Klaar, ek is lus om te huil, die gevoelens speel in my oë, en ek wonder gaan ek nou leer skaak speel, of gaan ek weer eendag die Challenge aanpak ?

Dag 13 Anysberg - Montagu - McGregor - Trouthaven. Nog nie Nader

Klaas Vakie oorval my so 30km van Anysberg, eintlik besluit ek, ek moet slaap omdat ek 24 uur laas so gemaak het. Dis donker maan en hopelik wanneer ek wakker word kan ek weer die landskap raak sien en seker maak ek is op die regte pad.

Ek klim in my mummy Freedom slaapsak, voor ek begin het was ek 'n groot seun, pas nog steeds styf in die slaapsak. Maak net seker ek stel die wekker en sit dit in my baadjie se sak net incase my kniee en die koue my nie wakker maak nie. Nou het jy al gesien hoe spartel ek om die foon in my sak in die hande te kry as die wekker afgaan, jy moet jouself eers afrol en uitrol so tipe van 'n Houdini trick.

Met 2 ure slaap rol ek by Anysberg in, maak gou 'n warm noodle sop, kraggies vir die tog. Ek sien liggies aankom in die verte, dog eers dis die werkers, dis team onion, nie vir die reuk nie maar vir die lae wat die 3 manne dra. Ek is bly daar is weer iemand om saam te ry, hulle vra wie's dit en ek antwoord: Marnitz

Nou hoekom is dit dat wanneer jy jouself voorstel die ander manne in erge race mode gaan ??? Hulle ry, ek sluk my sop en neem aan ek gaan hulle nou-nou vang en die jaagtog begin en soos Scott my gedoop het Nienader en ook Nieverder bly ek op hulle spoor. Dan kom die liggies nader en dan raak hulle verder en toe besluit ek maar om die bos toilet te gebruik en die aftog te blaas.

In Montagu ontmoet ek die drie racing snakes, hulle is ook oppad na Kasra, hopelik kan ons nou saamry. Een van die drie vra my uit oor die pad, ek verduidelik en sê hulle moet net wag ek wil net 'n stort vang en eet dan ry ek saam. My kos het nog nie eers kans gekry om maag te vat nie toe ek gereed is vir my nuwe vriendskap en weer moes uitvind my nuwe vriende is weer weg, en ek weer op my eie, soos altyd, me myself and I, en ek kom Nienader en ook Nieverder nie. Ek ruik die manne se sweet en net voor Kasra vang ek hulle, vat my kans en verlaat hulle op die portage, ek is dalk nie so vinnig op 'n fiets nie, maar 'n fiets in die hoogvoor kan ek baie goed doen en as hulle nie my maatjies wil wees nie, sal ek maar met myself gesels tot by die einde.

Elsa en Alda van Oestervanger voer my van hulle spesiale gasvryheid en kragkos en ek slaat Trappiekraal met 'n moerse krag, eintlik wat gebeur het is dat in 'n oomblik van helderheid onthou ek van die gummy berry juice wat my pa my gegee het om vir Klaas Vakie op te donner. Ek sluk die goed en die afterburners kom aan, ek maak sommer nou kla en die pad raak kort.

1H10 val ek by Trouthaven in, wonder nog of ek Stetteyns in die nag moet aanval. Martin het gesê ek moet wag vir eerste lig, maar ek is lus om hom bloedneus te slaan. Al probleem my ligte kort 'n 2 uur charge en ek besluit toe maar op 'n aanval 4H00......

Dag 12 Prince Albert - Rouxpos - Anysberg

So trek ek weg 21H00 met 'n krag net om 22H00 weer te begin omdat ek my waterbottel vergeet het. Die Rush se BB het opgepak, gelukkig het Werrie een spaar ingepak, die beplanning is om laat nag weg te trek, ek is moeg en het rus nodig. Swartbergpas is snot glad en ek gly gly die opdraande uit, gelukkig word dit vrek koud en die koue bring ryp, die wêreld is spierwit geryp, iemand het besluit dis tyd om die pad na die Hel te skraap en die vars nuwe pad ontaard in 'n morsige modderspil en dit tap energie en tyd.

Klaas Vakie oorrompel my 20km van die Hel en hy boek my sommer in die "Road to Hel" se Hotel waar ek amper 'n boom uitgehaal het met die modderspil. Nou wanneer jy in die Boshotel slaap hoef jy nie 'n wekker te stel nie, of die koue of jou kniee sal jou wakkermaak. 8H00 val ek in die Hel se kombuis is dis -4 en vrek koud vir 'n plek wat hulle die Hel noem. Daar is 'n groep van omtrent 12 challengers wat gister in die storm vasgevang was en toe maar in die Hel oornag het, ek ontmoet 'n paar ou gesigte asook 'n paar nuwes, Scott hulle het deurgedruk Rouxpos toe. Die manne vra my uit oor die "Battle van Ketroorskop" David en Johann was blykbaar in die slagveld betrokke met die reg van weg oor die leer, daar is blykbaar lemmietjiesdraad gespan by die ingang van die leer en dan is daar ook 'n elektriese heining wat omseil moet word.Gelukkig klink dit vir my of ons nogsteeds die reg het om deur te gaan. Die groot groep val in die pad terwyl ek my ontbyt geniet en ek hoop om hulle weer later te vang.

'n Wyle later val ek in die pad en ondek die nuwe elektriese heining vir die eerste keer, die plan is om iewers onder die heining deur te kruip, my plan is klim sommer bo-oor, solank ek nie met my kaal hande vat nie behoort ek veilig te wees. Ek pak die draad met my nat handskoene en kry die skok van my lewe, Die draad vat my met geweld en toe onthou ek water gelei mos elektrisitei, en die ligte gaan aan en ek maak die skokkende ondekking dat ek net die slot moet  oopmaak, dan kan ek rustig deurstap.

Ek jaag die groep voor my, hulle bly in sig, maar smaak my die manne jaag weg vir my, gedink ek sal hulle bo-op die leer vang, maar hulle wil my blykbaar nie deel van hulle groep maak nie. Stop bo-op die leer, ek moes eers met Mel praat bo-op die leer, mis haar vreeslik baie, sommer plegtig belowe om nooit weer die malligheid aan te pak nie. Eet gou iets en sit die jaagtog voort, ek wil graag deel word van die bende voor my, die alleenheid begin nou vat aan my en geselskap sal nou lekker wees al is dit net tot by Rouxpos, en so jaag ons mekaar opdraand op en afdraand af tot by Rouxpos. Dis 15H30 en ek probeer van die manne oorreed om die jaagtog voort te sit, maar hulle go is uit en na 'n vinnge bord kerrie en rys, wat afgesluk word met 'n wafel val ek weer alleen in die pad.

David het die roete verander, ek vind dit eers 5km verder uit toe die boer my stop en omdraai na die teerpad en die helse lang pas, dis 'n uitmergelende klim, smaak my ons gaan eers tot in die hemel klim voor ons afdraai na Anysberg. Ek het nie 'n kaart van die nuwe ompad nie, gelukkig het die boer reg verduidelik en my roete word bevestig met ons ou koffie kuier plaasopstal langs die pad. 'n Man begin nogal bietjie worry as jy nie 'n kaart of roete aanwysings het en dan 'n nuwe paadjie in die donker alleen moet aanpak, niks so gerusstellend soos 'n bekende padjie nie.

Die sandpadjie na die Anysberg hek tap my, ek maak 'n koffie en beskuit stop by die hek, beskou die sterre hemel en wonder hoe laat my moeë lyf Anysberg gaan bereik, behoort op die laaste middernag daar te wees. Tim se kronkel padjies oorval my, Klaas Vakie trek my oë toe en  ek sal seker maar weer van die Bos Hotel gebruik moet maak, alles net om Sondag klaar te probeer maak.

Dag 11 Damsedrift -Willowmore- Prince Albert

So kom ek 3H00 by Damsedrif aan, nie lekker seker of ek op die regte plek is nie, alles gesluit, kan nie naby 'n ruit kom om te klop nie. Ek is moeg en gatvol en ek wil slaap, dis 'n lang dag gewees, stap toe maar om die huis en ondek 'n buitekamer met 'n bed. Of dit nou die regte plek is of nie ek gaan nou slaap en die boer kan my maar more uitsort as dit die verkeerde plek is.

Gelukkig is dit die regte plek, kry 'n lekker breakfast en val in die pad, die wind waai ons weer weg. Ek sit en dink, nog elke keer wat ek die race gery het die wind my op die deel opgedonner, en vandag weer en ek is alleen. Gisteraan se rofslaap sonder 'n warm bord kos kortwiek die bene en die gemoed nou, ek kom net nie lekker aan die gang nie, die flees wil nie en die gees ook nie, besluit toe maar om by makedaatsgrot te stop vir 'n lemoen. Daar is nuwe mense wat wat 'n winkeltjie bedryf, koop toe maar 'n yskoue coke, kry nuwe moed en val maar weer alleen in die pad, gelukkig hou Scott en trawante my goed gefokus op wat gedoen moet word.

Die wind briek weer lekker, maar stadig wen ek die wind bietjie vir bietjie, besluit om op Willomore wasgoed te was en 'n slaap te vang tot die wind ophou waai. 'n Lekker warm kaggel begroet my saam met 'n regte bord boerekos, blykbaar gaan die wind 22H00 lê en dan kan ek my tog voortsit in die donker.
Scott en trawante stoei teen die wind oppad na Prince Albert, hulle gaan baie laat nag daar aankom en as ek my kaarte regspeel kan ek gou 'n slapie vang tewyl die wind hom uitwoed en dan die jaagtog voortsit terwyl Scott slaap. Tien uur klink na 'n lekker tyd om weg te spring.....

Die wind se kake is gebind, dit was 'n slim om 'n slapie te vat en ek rol die kilo's in, dis eintlik lekker om so alleen onder die sterreprag te ry, en so in die donker nag wonder ek oor Scott se planne, hoe laat het hulle by Prince Albert aangekom, hoe laat gaan hulle ry en waar beplan hulle om vanaand te slaap?

Met dagbreek besluit die wind dis tyd om te ontwaak en sit sy verwoesting voort, iets is nie lekker op die Rush nie, smaak my die BB is besig om te groet, met my aankoms by Dennehof word dit 'n werklikheid.
Ek bel vir Johann Rissik, hy is in die Kaap en kan een saambring maar gaan eers laat aand daar aankom, Henco Rademeyer van Tons Sport in Outshoorn kan ook help, maar ook eers laat aand en al wat oorbly is rus. Na 'n ligte middag slapie bel boet werner my, ek vertel hom van my panarie en hy sê die oplossing is maklik, vervang hom net met die spaar een in ons toolsak en die liggie gaan aan, ek ry nog die heeltyd die spaar BB vir die tandem saam met my. Lindsay voor sien my van die nodige bobbejaan spanner en in 'n japtrap is die Rush weer gereed vir oorlog, dit lyk en klink soos ernstige reën op Swartbergpas en ek besluit die storm moet homself uitwoed voor ek in die pad val, 21H00 klink vir my lekker.......

Dag 10 Bucklands - Cambria - Damsedrif

Nou wat sê 'n mens, dis 'n moerse lang trek, en die trek gaan deur modor, seker die kakste deel van die Freedom. Val laterig in die pad, weer min slaap gekry, die ou verhaal van die Freedom wanneer daar verskillende groepe is. ek kom middernag ingesluip soos 'n muis met slippers sodat ek nie die ander steur nie, die ander staan vroeg op en ek word onbewustelik wakker gemaak omdat hulle nie weet ek het in die middel van die nag ingesluip nie. Moeg en tam spring ek laat weg, sal tyd opmaak op die pad.

Vang die groep voor my met die afdraai na Osseberg, die groep van drie Anton, Colin en Avril bly voor my to by die eerste waterkruising. Avril Meterlekamp se brieke is op soos ou Freedom Challenge skoene, ek vra of ek kan help en sy verseker my daar is nie briekskoene oppad, sy sal dit by Cambria kry. Ek vang vir Anton en Colin onder by die waterkruising waar hulle naarstigtelik pad soek in die oorblyfsels van die verspoelde hel. Ek stop en verduidelik hulle die werking van modor, daar is darem nog genoeg tyd vir die drie om veilig uit die kloue van die hel te ontsnap. Maak gatskoon ek moet nog Damsedrif toe, 17H00 by Kudu Kaya.

Met die wegspringslag na Damsedrif daag Anton en Colin daar op sonder Avril, ek vra uit na haar welstand en hulle lig my in dat hulle nie weet waar sy is nie. Oopbek verstom val ek 18H30 in die pad na Damsedrif, August prewel iets van die Baviaans luiperds, en ek iets van luiperds eet nie vrot fietsryers nie. 1H30 bo op Baviaans Mother, ek voel goed en wil so vinnig moontlik by Damsedrif uitkom, het kwaliteit slaap nodig. Klaas Vakie oorval my so 40km voor Damsedrift, ek besluit om slaapplek te soek, die luiperds pla my so bietjie, sê nou hulle raak lus vir my.....

Besluit toe maar om by die hek nes te skop, so 3km voor die hek sien ek die 'n groot grys figuur in my lig en ek wonder wat soek die bees hier in die Baviaans? Ek verwonder my aan die groot grys bees wat al meer soos 'n renoster vir my begin lyk, ek weet die Baviaans huisves buffels en luipers maar renostes, nog nooit gesien nie, kan dit Klaas Vakie se werk wees ? Die ding beweeg en ek sien dis 'n regte renoster, hy gaan toe maar in die bos in en ek ry toe maar verby, en met die verbygaan slag besluit die renoster om saam te hol, ek gee Klaas Vakie 'n moerse klap, skrik wakker en sorg dat ek voor oom renoster bly.

Ek klap Klaas Vakie so hard dat daar niks van sy slaap plannetjies by die hek oorbly nie, dis nou Dam se Drift. 3H00 sak ek by Dam se Drift in, dis donker, geen siel of lig in sig nie, die stoep is toegemaak met tralies, seker om die bobbejane uit te hou wat hier word nie gesteel nie en ek sit voor dooiemans deur. Stap toe maar om die huis en ondek 'n oop agterkamer en 'n warm duvet van iemand wat nie te lank tevore die kooi nog warm gelê het nie en ek weet ek is vuurwarm op Scott en trawante se spoor. Slaap kom vinnig, more is nog 'n dag.......

Dag 9 Struishoek - Bucklands

'n Lang dag, eers brand die son die wit waks uit my en toe die wind.

Dood moeg 5H20 tot 22H50 aan 220km gery........

Na 'n baie goeie nagrus val ek 5H20 in die alleen pad, die mikpunt : Bucklands of dalk Hadley. Alleen ry is presies wat dit is alleen, jy hou jou besig met jou eie gedagtes, ek is baie meer gefokus op wat gedoen moet word en mens verloor so bietjie perspektief op die mooi om jou en so maal ek en my gedagtes die pad in. Ek ken nie die nuwe stop Gegun nie, onbekende mense vir my en terwyl hulle onbekend is ry ek verby na Toekomst. Snaaks hoe mens vorige jare herleef tydens jy tog, verlede jaar het ek en Tim saam gery, die jaar voor dit was dit ek en August warm op Crous se spoor en die jaar voor dit was dit weereens ek alleen in die toe baie onbekende wêreld. So met die malende gedagtes en die herlewing van vorige Challenges raak die pad korter, iemand het my landmerk Singer naaimasjien wat ek drie jaar gelede op die grensdraad maak hang het, geneem, dis dalk nou 'n landmerk in iemand se huis of dalk as skroot yster verkoop, wie sal weet ?

Ek moes nogal sê ek was baie verbaas om die Singer die vorige Challenge steeds op die draad te sien, my eie landmerk van herrineringe, nou sal ek maar iets nuuts en uniek iewers op die pad moet vind wat as 'n nuwe landmerk van herrinering kan dien. Die pad is nou so reguit soos 'n naald, geen verdwaal sessies of wonder afdraaie nie, nee ek ry reguit na Toekoms toe, Phillip het ons stop geskuif van sy huis na sy lodge en oppad na die lodge op die koppie bel my goeie vriend Eduard my, net om te hoor hoe dit gaan in die alleningheid en my in te lig oor waar ek myself op die ranglys bevind en waar die manne wat ek jaag vannaand moontlik gaan slaap. Ek is nou warm op Scott James se spoor, hulle gaan moontlik op Hadley of Cambria oornag en my mikpunt skuif na Hadley.

Phillip Henderson het voorwaar 'n prag lodge op die koppie gebou, in my alleenigheid geniet ek die asemrowende landskap, bekyk die Gwaas vallei uit die verte en wonder of ek dit in die lig gaan maak Perdepoort toe, die wind waai alweer die rook uit die aarde uit en al wat vir my oorbly is om die wind maar aan te val en te oorwin. Snaaks hoe die plat stukkie aarde langs Darlingtondam 'n man se tyd kan opvreet, dis plat, maar tydrowend, ek betree die Gwaas in helder daglig, dis nog 'n stukkie pad wat knaag aan die tyd, ek wil graag die Perdepoort in die dag sien, maar die Perdepoort wil my nie in die dag sien nie en met die kwynende lig oppad Perdepoort toe, gee ek toe maar oor, ek sal maar moet terugkom om die stukkie aarde in die lig te sien.

Dit voel altyd of die pad na Kleinpoort afdraande moet wees, maar dit is nie, daar is 'n paar stywe klimme en wildshekke wat uitgeklim moet word voor mens Kleinpoort se liggies sien, daar aangekom maak ek vir my 'n boeretroos en in die stilligheid geniet ek Tim se geselskap in sy afwesigheid van die vorige Challenge. Van Kleinpoort is dit defenitief afdraande Buckands toe, behoort my net meer as 'n uur te vat, maar wat behoort te gebeur en wat in die werklikheid gebeur is nie altyd eens nie. In my dolle jaagtog na Bucklands bekruip Klaas Vakie my, ek zero nie my kilometer lesing nie, kyk nie kaarte nie, lees nie roete aanwysings nie, niks nie en op die reguit pad wat ek veronderstel is om te ry, besluit ek in my slimmigheid om 'n afdraai te neem. Sewe kilometer verder besef ek, dat ek besig is om nou ernstig te klim en die ernstige klim lyk nou vir my baie onbekend en ek begin twyfel, die kaart wat ek by my moes hê, het ek besluit is nie nodig om te pak nie, die roete aanwysings is onduidelik soos altyd en ek is besig om baie tyd en energie te mors, bel toe maar vir Hannes wat na 'n lekker grinnik my op die regte pad na Bucklands toe plaas.

22H50 betree ek Bucklands se stoepe, ek moes al 20H00 daar gewees het, maar nou ja aap vang sy baas met sy slimmigheid, pak maar die kaarte en die roeteaanwysings al het jy die race nou al 'n paar keer gery, kaarte lieg nie en die probleem met kaarte op jou slim foon is, dat jou foon glad nie so slim is wanneer sy battery pap is nie.

My planne vir Hadley vlieg vlieg soos my pap slim foon by die deur uit, Scott en sy bende sal maar nog 'n dag moet wag........

Dag 8 Elandsberg - Struishoek 'n laaaaang dag

So deel ek mos gisteraand 'n kamer met die Baas snorker, en as ek baas se bedoel ek GROOT BAAS, baas van alle base. Nou ek self kan ook 'n balk of wat saag, maar smaak my die man saag die wêreld se bome af. Ek dog toe maar by myself, self is ek baie moeg en gaan dalk nie die man hoor nie, jy moet blykbaar baie moeg wees om nie te kan hoor nie.

So staan ek toe maar moeg op, moeg om hard te ry, moeg om net te ry en sommer moeg vir alles. Ek dink die flippen koue dra ook by tot my moegheid. Ek besluit om vir my 'n doelwit te stel, kyk ek het 'n goeie slaap nodig. Ek jaag die Baas snorker en sy twee trawante om lewendige bome te kan sien, ek gaan 'n plan moet maak, nog 'n aand van min slaap gaan nie werk nie. Amanda van Stuutgaurd laat my met haar twee prinsesse, hulle het 'n troue bygewoon op die dorp en die twee prinssese sorg nou vir my, ek haal boet Werner se briefies uit sy box en verlang sommer weer na my boet en met huimwee val ek alleen in die pad.

David het die roete verander en ons volgende stop is Grootdam, 'n heel ander onbekende pad en ek jaag om die pad in daglik te aanskou, nie nou tyd om op vreemde terrein verlore te raak nie. August het my darem verseker dat die pad darem nie te moeilik is nie. Laaste lig kom ek by Grootdam aan en ek vind 'n hele groot groep manne wat die Baas snorker insluit, ek gaan verseker nie vanaand luister hoe die Baas snorker die plek afbreek nie en bel toe maar die Baas van die Struishoek Hotel, dadelik reël hy vir my kamer en rus en vrede.

Oom David en tannie Verity is die beste ! Hulle is nie tuis nie, iewers in die Baai, maar vir my maak oom David gou 'n plan, my gewone kamer sal vir my gereed gemaak word en ek is hulle ewig dankbaar vir die opoffering. Streishoek bly 'n bliksem, dis nie ver af teen die berg nie, maar besaai met klippe en die ongelykte klippe vreet tyd, sommer baie tyd.

'n Brandende kamerlig begroet my by die Struishoek Hotel, my tafel is voorberei, my bed gemaak, my beker loop oor, na rus en vrede word ek begelei, vanaand gaan ek lekker slaap, sommer baie lekker.

More gaan 'n nuwe Marnitz opstaan !!!

Dag 7 Brostelea - Elandsberg

Staan 4H30 op, Andrew is reeds weg, weet nie of hy dalk nie saam met my wou ry nie, of dalk 'n ent wou ry voor ek hom vang, maar ek vreet die pad op soos 'n ontspoorde vrag trein. Voor die eerste afdraai kry ek vir Andrew, sê hy sal maar sien hoe dit gaan, sy gewrigte is baie seer, ek moet maar aanstoot, as hy beter voel sal hy my later probeer vang, hoor later hy het toe genoeg gehad.

Die groot voordeel van die race al 'n paar keer gery het, is dat jy die roete ken. Die nadeel is jy dink jy ken alles, en dan ken jy nie alles nie. Volg die volgende racing snakes Martin en Jeanie se spore en draai te vroeg links, gelukkig net 'n klein foutjie op Aasvoëlberg gemaak, my seker ander half uur gekos tot groot vemaak van David en sy bende wat my vordering groot oog op die tracker sisteem dophou.

Ek ry nou onder die radar, vertel niemand van my planne nie, al planne word oor die lug uitbasein, net Meryl en my liewe Ingelse vrou weet wat ek wil aanvang.

Laas met die boere komando het Generaal Crous besluit ons doen nie Elandsberg in die nag nie. Wel vanaand het ek weer, en ek kan eerlik sê sonder 'n vol maan is dit nie maklik nie, draai te vroeg af op 'n verlore padjie wat vir my vaagweg bekend lyk, amper Glen se slaap plek by hom oorgeneem. Besluit die verlore pad lyk glad nie bekend nie en draai om, om die regte pad te vind wat lei na 'n lekker bed en warm kos by Elandsberg.

Daar is nog drie manne wat Elandsberg met my deel, twee het besluit die een slaap in sy eie kamer, hy saag nie balke nie, hy breek hulle en dis nou my voorreg om die gebreek van balke met hom te deel. Slaap kom gewoonlik vinnig op die Freedom, maar die man breek die balke so erg, dat hy Klaas Vakie heeltemal verwilder en die nodig rus wat ek so nodig het kom glad nie gou nie. Toe ek wel van erge moegheid oorgee aan die gebreek van balke en slaap kry, besluit die manne dis tyd om op te staan, ek besluit toe maar om 'n uur te steel en nog vir 'n rukkie in te lê sonder die gebreek van balke.

Dag 6 Slaapkranz - Brostelea

Trek 4H00 weg, die sterre is prentjie mooi, verskietende sterre om te vang en ek vang hulle en ek maak my wense. Die wind waai sommer al vroeg vroeg, en dis nie 'n spelletjies wind nie dis 'n Regte Wind.

Met die wind weet ek sommer dit gaan 'n lang dag wees, want as jy nie mooi kyk nie waai hy jou sommer van jou fiets af. Gelukkig ken die Westransvaal se winde en hierdie een is maar net 'n niggie. Ek vang my eerste dooie racing snake net voor Rossow, dis ek alleen teen die wind en David se rankings en dis genoeg aansporing om hard te ry. Stop vinnig by Danie van Moordenaarspoort vir 'n lekker ete om nuwe kragte teen die wind in te neem, Andrew het gisteraand daar geslaap en as ek my gat roer teen die wind kan ek baie inhaal op hom.

Kom laaste skemer my Sandra aan, ek het nog nooit daar geslaap nie en sy is baie oortuigend en gasvry en dan maak sy nog smul lekker kos ook, teen my sin gee ek toe ek kan mos teen middernag weer wegspring en hopelik het die wind dan weer gaan lê. Ek laat weet vir Meryl van my planne net om 'n oproep van haar te ontvang dat Andrew by Brostelea gaan oornag, sy gewrigte is baie seer en hy gaan bietjie briek, hy wag vir my, en eensklaps verander my planne. Saam kan ek en Andrew die rankings klim, Andrew is 'n baie aangename man en dit sal 'n groot voorreg wees om saam met hom te kan ry.

18 uur se stoei met die wind is nie grappies nie, ek wou al vanaand op die fiets slaap, maar hou nog nie my oë lank genoeg toe nie.

Kom laat nag by Brostelea aan, Andrew slaap reeds, dis 'n nood stop en ek is op my eie kos oorgelewer, Andrew sal my seker wakker maak wanneer hy opstaan.

Wat gaan more oplewer ?

Dag 5 Rhodes - Slaapkrans

David lig my vanoggend 3H00 in, nadat ek vir sy slim plannetjie alternatiewe roete geval het, en 'n 6 uur day light penalty vir vinniger fiets moes uitsit, dat ek nie eers deel van die rankings is nie, bekleed dalk 15de of 20ste of iets....

Ek is vroeg op, jaag 'n ontbyt deur en lus vir die pad, Robbie paat iets van sy hartklop is nie lekker nie, ek het genoeg gewag en val met 'n mededingende wildheid in die pad, Robbie sê hy kom later.....

Ek is so half ontsteld oor David se woorde, maar hy praat die waarheid, ek is nêrens op die leaderboard te siene nie en al manier om dit reg te stel is om my plek terug te wurg en ek is baie lus daarvoor, elke keer as ek spoed verloor weergalm david se woorde in my kop en die woorde spuit nuwe krag in my bloed. Al ry ek myself vrek op die race, ranking sal ek kry voor ek vrek. Die pad snel verby en voor ek weet bevind ek myself in Andrè en Joyce se warm kombuis, more gaan ek meer inhaal op my verlore tyd.

Ek weet nie of ek die pedigree het vir rankings nie, maar Rhodes - Chesney World 5H20 en Chesney World - Slaapkrans 4H00. Seker maar average vir 'n snake, sal maar sien wat hier uitbroei.....

Dag 5 Malekgolanyane - Rhodes

Spring vroeg weg, dit help die die Freedom Challenge al 'n paar keer te gedoen het, navigation spot on !!!
Ek, Robbie en Gaeren Wilkonson breek die pad oop, Andrew King kry ons by Blackfountain, Andrew is 'n baie goeie pel van my en dis sommer lekker om hom saam met ons te hê, maar Andrew het ander planne, hy is lus vir jaag en ek het my lus vir jaag verloor met al die ontberings die laaste paar dae. Net voor Tinana besluit Andrew op 'n ander roete, hy regs en ons links en dit wakker die racing snake in my en dadelik besluit ek om te sien wie eerste in Vuvu aankom.

Op pad na Vuvu, soek ek heelpad Andrew se spore, hier en daar sien ek iets, maar dit lyk oud en ek vermoed hy is iewers agter ons, die pas verlaag bietjie en ons geniet 'n lekker coke net voor die Vuvu vallei.
Met ons aankoms by Vuvu is Andrew reeds daar, klaar ge eet en gereed vir Lehana's, ek wonder so bietjie of ek nie moet saam nie en besluit toe maar om by Robbie en Gaeren te bly.

Robbie se hy hou nie van fiets dra nie, ons moet dalk die alternatiewe (makliker volgens David) gebruik om Rhodes uit te kom. Hy wat David is wil ook sommer kyk wat die tyd verskil tussen die twee is. Die wat nou nog nie weet nie : " Ek's 'n sucker vir Punishment " stem toe maar in, net incase ons terug kom met die tandem en bang raak vir Lehana's

Robbie sê hy ken die pad, het dit op 'n vorige geleentheid saam met Tim verken en ons hoef nie te worry nie, hy sal ons die pad wys, met die afdraai na Lehana's wonder ek so bietjie of ek nie moet afdraai nie en besluit toe maar daarteen en val agter Robbie in. David se roeteaanwysings is nie altyd reg nie, en ek bevind my op baie onbekende terrein op 'n padtjie wat glad nie eers vir Robbie bekend lyk nie. Ek het glad nie kaarte of roete aanwysings van die deel nie, dit was glad nie deel van die plan nie, Robbie besluit ons is op die verkeerde pad en ons draai om, hy bel vir Tim wat bevestig dat ons nog 'n hele 5km of meer weg is van die regte afdraai.Kry toe die bleddie ingang na 1H30 se soek 5 km aan, net om uit te vind dis 'n 20km klim, in plaas van die 4km Lehana's klim, Sucker....... Sal nie weer so gevang word nie.

Ek is nie iemand vir wonder en ploeter nie, dit mors tyd en hoe langer ons in die donker rond neuk hoe later gaan ons by Rhodes uitkom, Robbie kry die regte bekende pad, nadat ek en hy oorleg met sy kaarte gepleeg het, bo op die plato vat ons weer 'n verkeerde pad, ruk die kaarte uit en kom weer op die regte pad.

Die duiwelse wind begin waai, Gaeren trek amps en dit word elke man vir homself en ek besluit tussen portage en 'n moerse styl opdraande teen die wind ry, kies ek portage " Fiets in die hoogvoor !!!" Gaeren se lig kwyn in die verte, Robbie is so ent voor my en bo op Naudes nek split ons paaie ook, 'n bulldozer is vir krag gemaak, regop teen die berg, nie 'n lang uitmergelende klim teen die wind nie, die ompad is 'n OMPAD met 'n moerse lang ompad en ons het baie tyd verloor, kon nou al in Rhodes gewees het.

2H30 in Rhodes na ons die moerse maklike 20km klim roete gedoen het....Andrew King is lankal in droomland, hy staan al amper op en ons kom nou eers hier aan en die bestel van alles is David wat vir my vra wat het van my ranking geword, ek is seker 20ste op die lys.........en dit wakker die tier in my gaan, more gaan ek nie wonder of rondneuk nie, more gaan ek race, die geploetery is nou verseker verby !!!!

David het seker gedink ek is 'n mushrooms, hou my in die donker en voer my poep....hierdie mushroom het gelukkig nou genoeg poep gevraat.

Dag 4 'n Droewige dag Masakala - Malekholonyane

Ek het rooi miere in my gat en loop soos 'n hoender op warm kole in afwagting vir die fiets. Trane skiet elke nou en dan in my oë, die ding met my boet is nie lekke nie, ek sou graag wou he hy moet klaar maak, maar hy kan nie eers lekker loop nie.

8H30 en die Rush land, ons maak gou verstellings, nuwe bande, dra my saal oor, pak die fiets, nuwe casette en ketting en goeie wense.

Ek vlieg weg met 'n stywe handruk van my broer, die race gaan ek vir jou en www.ablecentre.org.za se kinders klaarmaak. Agt kilo's weg onhou ek on het nie spaar brieke gevat nie, die grondpad van hel skud my saal los en my multitool is ook soek. 'n Mamma leen my 'n tang en ek maak vas so goed ek kan, ek moet nou spoed vang. Kry vir Robbie op Mparane ridgeline, Robbie soek rigting en is bly om my te sien, David se narative met so kilo te kort.

Ek is 'n spoedvraat vreet die pad op soos weeshuis kinders koekies verswelg, alles loop lekker tot die agterste derailer besluit om te gaan, gelukkig is Robbie by en sy multi tool naby en my speedster verander in 'n single speed. Ek verduidelik vir Robbie die pad en hy maak soos beesmis, val in die pad.

Die single speed is 'n nuwe uitdaging, snaak hoe die lewe werk, ek begin op 'n tandem, dan na 'n gewone fiets en nou sit ek op 'n single speed, dit vat my 7 ure tot by Malekholoyane. Die single speed is nie te sleg nie en uit ondervinding weet ek Glenn was nie te stadig op 'n single speed nie, dan moet ek dis mos ook kan doen.David kry my en kan sy lag nie inhou nie, wat volgende, single speed tot in die Kaap ?? David bied aan om unicycle te kry net om die verhaal mooi in te kleur.

Gelukkig kom Francois Riekert tot my redding en leen 'n derailer en shifter, werk tot laat nag onder 'n dowwe parafienlig om die nodige verstellings te maak. Martin en Jeanie Dreyer daag op, hulle is besig met hul "Honeymoon" , hoor wat my planne is en of ek nie dalk saam wil ry nie. My enigste plan is om seker te maak die fiets is reg, nogal sleg om op 'n fiets te ry wat nie gediens en voorberei was vir die Freedom Challenge stryd nie, weet nie wat more vir my gaan inhou nie, maar as dit beteken dat ek my fiets vir hardloop sknoene moet ruil sal dit seker ook maar oraait wees.....

More, wel more gaan ek bietjie loop net om die fiets te spaar....

Dag 3 Die Blou trein ontspoor...

So gebeur elke ding met 'n doel en dis die Liewe Vader se doel gewees om die trein vandag te stop.

Ons staan eers laat op, baie later as wat enige Freedom Challenger veronderstel is om op te staan, Ons mikpunt vandag : net Masakala, ek moet Werrie kans gee om te herstel, Rome is nie in een dag gebou nie en die Freedom Challenge word ook nie in een dag oorwin nie. Die kwelling in my is besig om te groei, hopelik kry Werner se knie kans om te herstel, al probleem is dat elke dag op die Freedom Challenge moer hard is en al vat jy dit stadig dit bly moer hard. Stadig bekruip ons die opdraandes, ek werk so bietjie harder om die lading van Werner se knie af te haal, al moet ek bloed sweet maar die ding gaan ons albei klaar maak. Ek dink dis die ekstra bloed sweet wat my konsentrasie tap en ek maak 'n foutjie in helder daglig, eintlik 'n moerse foutjie wat ons 'n hele paar ure terugsit. Ek draai te vroeg regs nadat ons die Mzimvubu rivier kruis, seker maar die stadige klim wat my vroeër laat draai, ek weet wragtig nie hoekom ek die foutjie begaan het nie. Terwyl ons besig is met die klim word ek onseker oor die pad en met ons aankoms bo, bevestig ek aan Werner dat ons te vroeg gedraai het, ons het 'n keuse om om te draai, of om links te draai en dan deur die veld te ploeter, ons behoort darem op dieselfde kontoer te bly en Werner se knie te spaar. Ons besluit op die tweede keuse en allles verloop goed tot die aarde voor ons oopskeur en ons teen die kranse moet afdonner en annerkant weer moet bobbejaan klim om bo te kom, ek neem beheer van die tandem en my gemoed word briesend vir myself en my dom fout. Dis nie hoe mens jou boet se knie spaar nie, hierdie is meer soos 'n army opfok, ek stoei die tandem teen die kranse uit,  Werner klim uit, bogekom sê Werrie vir my hy weet nie meer nie en voor hy verder kan praat prop ek hom vol pynpille en vertel hom die Freedom is met pyn besaai. Almal het pyn op die Freedom, dalk nie dieselfde graad nie, maar pyn sal daar altyd wees en om die pyn te oorwin moet jy nie net vasbyt nie, jy moet deurbyt en dis nou tyd om deur te byt.....

Werner byt vas en ons vorder goed, op die trein is hy okay maar wanneer ons moet stap is hy glad nie lekker nie, ek kan sien die man verduur baie pyn alhoewel hy dit probeer deurbyt. By die cooka shop net voor Gnolintaba koop ek 'n coke en 'n pakkie slegte sigarette, ek rook nooit op die Freedom nie, seker drie maande gelede al opgehou, maar die kwelling in my laat my toegee. Werrie vra my wat maak ek en ek sê dis nou tyd vir rook.......

Werner stoei Gnolintaba uit, eintlik kruip hy dit uit, teen die slakke pas kan ek nou al die trein baie gemaklik uitstoot, ons vang 'n blaaskans net voor die grondpad, ek teug aan 'n slegte sigaretjie en Werner staar die verte in en ek wonder wanneer gaan hy my sê, hy's nou klaar, gelukkig is Masakala nie ver nie en ons behoort 'n goeie rus vir more in te kry.

Op die laaste opdraande oppad na Masakala stoot ek die rook en al my frustasies uit die tandem tewyl Werner die opdraande uitstoei, 'n groot ou mamma prwel iets van Aikona en Werner besluit net daar en dan hy het genoeg gehad. Wat de moer nou ? Ek kan die tandem alleen ry, maar daar lê nog 'n paar berge voor en hulle gaan verseker hulle tol eis, ek bel vir Glenn in Rhodes om te hoor of ek sy fiets kan leun, geen probleem nie ek moet net daar uitkom oor Lehana's met die tandem.......

Met 'n somber hart ry ons die laaste stuk na Masakala, dit was 'n groot droom vir my om die Freedom saam met my boet te kon ervaar, die kwelling in my hart maak plek vir 'n skuldgevoel, dalk het ek my boet te hard gedruk, dalk moes ons dit rustiger vat, al wat ek weet is my droom lê aan skerwe. Ek bel vir David om hom in te lig van my situasie en sommer om die daglig straf te bespreek. Dis 15H00 by Masakala en ek kry 'n daglig straf van 6 ure wat betekin dat ek vandag 3ure moet uitsit en more van 6h00 tot 9H00 die oorblywende 3ure moet uitsit indien ek 'n ander fiets kry. Ek oorweeg my opsies, Glenn se single speed by Rhodes en dan 'n 6ure daglig straf, of Werner leun vir my, my ou fiets en hy reël iemand om dit te bring na Masakala en ek begin solank met my tydstraf. Ek maak die wyse besluit om vir my ou fiets te wag, op die stoep rook ek die een sigaret na die ander in afwagtig vir die son om te sak en my eerste 3 ure klaar te maak. Robbie sluit weer by ons aan, later die aand sluit Scott James en sy span by ons aan, en al wat ek kan doen is wag, Werner het gereël dat iemand  my ou Cannondale Rush vir my bring, hy behoort more vroeg hiet te wees. Werner is moedeloos moeg en seer en lê hinderlaag tewyl ek die Blou Trein ontspoor en ontneem van al sy parte wat ek gaan benodig vir die Rush, al wat oorbly is om die geveg more na 9H00 moedig voor te sit.

Dis nooit lekker om hard te werk vir 'n doel en dit dan nie te bereik nie, gelukkig het ek en Werrie nou 3 ekstra spesiale dae om oor te kan praat. Die Freedom Challenge is 'n harde race en dit het al klaar 'n paar groot manne in hulle spore gestop in die verlede. Werner het hard geoefen en sy voorbereiding was goed, hy het ons in 'n B seeding op die Sani ingery en glo my as hy kon aangaan sou hy.

Ek en hy het saam besluit om die race op 'n tandem aan te pak om geld in te samel vir 'n skool vir kinders met outisme. Die rede vir die tandem was om dit juis moeilik te maak vir ons, in 'n poging om te probeer ervaar wat 'n kind met outisme elke dag ervaar. En ek dink ons het 'n smakie daarvan gehad. Enigeen wat 'n donsie wil maak kan dit doen op www.ablecenre.org.z

En nou, wat maak ek nou ???

Dag 2

Sent from my BlackBerry® wireless device

Dag 2 Klim klim klim Centocow - Banchory

Kom 2H00 by Centocow aan, dis -2 lekker koud, eet en slaap net om 7H30 weg te met die eerste klim. Die stoomtrein het nog nie lekker stoom opgebou nie, maar ek is vol vertroue !!

Maak 'n lekker koffie by die waterval net voor Ntsikeni, Werrie se knie is bietjie seer, maar hy se hy sal oorleef. Dis harde werk, die tandem maak dit nie maklik nie en ons stoei voort. Ons het vir Robbie McIntosh gisteraand in die donker verby gesteek en stil stil sluit hy by ons aan waar ons 'n koppie boeretroos by die waterval geniet. 16H00 by Ntsikeni eet en laat waai, wil graag die nuwe deel doen in die lig, hou nie van kringe in 'n bos nie. Al ooit probeer om 'n 200 kg + tandem in 'n toegegroeide jeeptrack in die nag regop te hou ? Faaaak dis moeilik.

Werrie raak moeg, sy knie raak seer en hy verander in 'n ventertjie en my bene raak moeg. Werrie se ek moenie worry nie want hy weet hy het vir King Kong voor op die trein.... Wanneer 'n man moeg raak maak jy maklik foute, net na Politiuqe ploeter ons in die donker rond opsoek na die jeep track, Werrie klim met sy seer knie amper oor die berg, ek vind die pad en roep hom terug vir die laaste tog na Banchory, hy is poegaai verby en wonder seker ernstig wat hom begewe het om toe te gee tot my malligheid.

Stadig bekruip ons Banchory is die donker, Werrie is doodstil, sy knie is vrek seer en hy verval in 'n diep slaap agter op die trein, die laaste opdraande is net te veel vir my en ek besluit dis tyd om liewer te stoot. Met die stopslag kap kleinboet se kop homself wakker teen my rugsak, Werrie is naby moertoe......

Sy knie is nou verskriklik seer, en ek prop hom vol pynpille in die hoop dat hy gou sal herstel, diep binne my ontwikkel daar 'n kwelling, gaan my boet dit maak ?  Ek besluit om more maar af te sien van my beplanning en dit rustig te vat sodat Werrie kan moed skep vir die res van die tog, as ons net Rhodes kan maak sal hy fine wees. So laat ons weer vir Robbie by Ntsikeni agter en sluit ons weer aan by ons begin groepie van Charles Mansfield en Christo van den Heever aan.......

Gaan maar bietjie inlê sodat boet se knie kan herstel en dan maar more mik vir Masakala......

Hirogliewe van die eerste dag.

Sent from my BlackBerry® wireless device