2011 Wildrun

 Dag 1 seer voetjies

 Eduard en Esmè

 Dup

Dis Lekker by die See !!!!

Wildcoast Wildrun 2011

Ek het nie gedink daai maer beentjies van my gaan dit maak nie, maar soos hulle sê

" The Body goes where the Mind goes"

Dit was 'n wonderlike ervaring, elke dag se laaste 10 km was maar hard en moeisaam en ek het met tye gedink aan die malligheid van volgende jaar, ek en my boet op die Bloutrein. Soos ervarings maar werk onthou jy mos gewoonlik net die baie mooi en die hard en op die race was daar altyd mooi, ek moes maar net my kop optel en my oë oopmaak, is dit nie maar ook hoe die lewe werk nie ?

Duiweltjies en groen mannetjies, die goeters wat my laat voortbeur - uitdagings. 'n Mens se hele lewe is gepak van uitdagings en om elke hoek en draai word jy beproef, of deur 'n duiweltjie wat vir jou vertel jy kan dit nie doen nie, of deur 'n groen mannetjie wat jou jaag, of wat jy jaag. Deur die kompeterende aard ondek jy gewoonlik waartoe jy werklik instaat is, soms tot selfs meer as wat jy verwag het en dis die soeke na selfverwesenliking wat my gewoonlik tot hoër hoogtes aanspoor.

Die Wildrun was vir my 'n moerse ervaring, iets wat ek graag met die Ingelsman en die kinders sal wil deel, eendag sal ons as gesin dit saam kan geniet en dit sal die beste ervaring ooit wees al kom ek heel laaste.

Wildrun The Haven - Hole in the Wall

Om die waarheid te sê het ek gedink ek gaan meer spier seer hê, die spiere is ok, maar my super gripper no slip eelt op my groot toon is verbysterend seer en die ongelykte beespaaitjie wat nie vir twee nommer 12 skoene gemaak is nie help nie juis veel nie.

Die kop medisyne doen sy ding en ek hol deur die pyn, die laaste dag is baie meer op en af as die vorige twee dae, laat my baie aan Lehana's pas dink, gelukkig is ek 'n ou vir die op, maar my lyf wil nie so lekker vinnig af soos op 'n MTB nie. Dis regtig mooi, elke keer as die pyn ondraaglik raak tel ek net my kop op en sien die mooi raak en dan vergeet ek weer.

Die tweede laaste bult is egter 'n killer met min mooi om raak te sien, my linker heup skiet van die pyn as gevolg van die skuins hellings waarteen ons hardloop, ek is weer terug in die beskawing as jy dit 'n beskawing kan noem, herrinner my baie aan die laaste 10 km teer op die Freedom. Jou hele lyf smag na die mooi herrinneringe en natuurskoon agter jou en jy wil nie laat los nie, maar die einde is aan die anderkant.

Netso toe daar nou niks meer oor is om te sien nie verskyn daar 'n string groen mannetjies in die verte en die duiweltjie spring op my skouer, hulle sal my nie wen nie, maak nie saak wat nie en ek beur voort en daar verskyn dit, die Hole in the Wall en ek vergeet van alles en maak gatskoon vir die einde.

Ek maak 44ste kaar in 5H32 en algeheel 46ste, baie trots op myself, my eerste stage offroad run en ek voel goed, ek kan nog loop en spring en dinge doen, ek moet net nie op my super gripper land nie..........

Wildrun Kob Inn - The Haven 36 km

Asemrowend mooi ! Ons begin met 'n lastige polle klim, nie my bene, kniee of enkels is lus vir die klimmetjie nie.

Gelukkig ontwaak die lyf en voetjie vir voetjie vorder ons, die mooi maak op vir alles ! Die klein duiweljie klim op my skouer en Crous se hardegatgeit skop in. My lovehandles is deurgeskaaf, so ook my tjommie en my alie, die inner van my broek dien as 'n sandvanger met die rivierkruisings en skaaf alles moertoe.

'n Groen mannetjie steek my verby en die tor val af en ek besluit seer of nie hy gaan my nie wen nie, met my shuffle jaag ek hom, ek lyk soos 'n seekat wat skulpe optel, maar jaag, jaag ek. Ek moes seker verskriklik gelyk het, want die groen mannetjie begin hol, ongelukkig vir hom het hy nie geweet ek kan swem nie en by die laaste rivierkruising steek ek hom verby.

Met die moerse blase wat soos ekstra tone lyk slaan ek die 6x6 super grippers in die sand en die groen manntjie jaag my en toe maak ons maar saam klaar 5H01.

Ek is lekker seer, sal maar sien wie more my tor laat val.....
Sent from my BlackBerry® wireless device

Wildrun Dag 1 Kei mond - Kob inn

Die verste wat ek nog gehol het, dis asemrowend mooi, dankie aan my pelle wat my in die maligheid ingepraat het. Redelik goeie voorbereiding vir die Freedom.

Baie goeie kop medisyne, net wat ek nodig het om die kop weer in plek te kry. Ek is baie happy met myself 49 ste overall, tyd 6H19, bietjie gesukkel oor die laaste 6 km, te veel staat gemaak op die liquid energy wat die pensvet uitmaak. Die bene voel ok, enkel pla so bietjie en die Freedom kniee het laat weet hulle is terug.

Oom Spikes het so houe toegedien, ek is blykbaar so rooi soos cherry konfyt, maar verder voel ek goed !

Gaan more vat soos hy kom !
Sent from my BlackBerry® wireless device

Wildrun

Hier sit ek by Kei Mond, hopelik gereed vir die Wildrun en ek het nie bottervliee of pennetjie hare nie. Dalk kry ek dit more met die wegspring, dalk kry ek dit glad nie omdat ek geen verwagtinge het nie, of dalk omdat ek nie weet wat voorle nie.

More sal die verste wees wat ek nog gaan hardloop 45 km langs die wildekus. Ek gaan om dit te geniet en om 'n lewenslange ervaring op te bou.

Kom ons kyk maar wat gebeur.
Sent from my BlackBerry® wireless device

Wildcoast Wildrun 2011

So besluit Comander Crous om vir 'n operasie te gaan die 15de September net om alles te herstel wat 1 Val en Kerm Batiljon ,Rugby speel tot jy 35 is en die Freedom Challenge opgedonner het. Wanneer Crous terugkom gaan hy ons 'n ding of twee wys, sterkte ou maat ek glo dit sal 'n baie suksesvolle operasie wees en dat jy net nog sterker gaan terugkom.

Met die operasie in plek besluit Carl toe mos, nou dat hy nie kan deelneem nie, om sy inskruiwing vir my aan te paas, wat ek natuurlik met opehande aangegryp het, ek kan doen met so bietjie Freedom en goeie geselskap vir 'n paar dae, netso om die kop en die lyf weer gewoont te maak........

Ek sien baie uit na die run, dis my eerste stage run en ek gaan met geen voorbedagte rade nie, ek wil net klaarmaak en die asemrowende natuur geniet saam met my pêlle, nie dat ek enigsins dink ek gaan by hulle kan hou nie. Kyk ek het altyd gesê die Comrades en Argus is vir oorgewig mans en huis vrouens, nie dat ek 'n probleem het met oorgewig nie, terwyl ek nou self bietjie meer gebou is vir downhills, maar dit het net altyd vir my maklik gelyk.

Nou tussen maklik lyk en doen is daar 'n moerse verskil, ek sien enige tyd kans vir 'n 100 km + ry, maar die hol ding is nie so maklik nie en terwyl ek nou nie 'n MTB het nie en wag vir die Blou Trein, het ek toe maar begin hol en offroad hol met 'n 5kg sakkie is nie so maklik soos offroad op 'n MTB met 'n 10kg sakkie nie.

Die Freedom Kniee het maar gepla, pla nogsteeds, maar elke keer as ek lekker seer en gatvol was en wou ophou het ek aan Crous gedink en besef al was Crouse nou seer en gatvol so hy nie nou ophou nie en dan maar deurgedruk.

Ek hoop maar ek het genoeg van Crous se hardegatgeit gekry om die 112 km klaar te maak, tyd sal sê....

Vlek Vlakte

Willomore Wind

Vuvu Wind

My GT 3 Freedoms gemaak !

Ek dink die GT het 'n 100 000 km of dalk meer gedoen vandat ek die fiets aangeskaf het.

Die GT was net 'n plesier en ek het uitstekende diens van Lance en die GT span gekry. Ek is 'n rowwe ryer en die GT het baie slae gevat en ten spyte van al die mishandeling het my GT my elke keer tot by die eindstreep gebring.

Ongelukkig het ons almal net 'n sekere leeftyd en my GT se einde het na die jarelange se ervarings tot 'n einde gekom. Ek dink dis die groot rede hoekom ek nog nie weer op 'n MTB geklim het nie. Hoe verruil ek my jare lange bondgenoot vir 'n nuwe een ?

Die gedagte van 'n tandem het wel by my opgekom en ek speel nog met die idee, wie weet dalk daag ek volgende jaar op met 'n mal pel en 'n tandem om die Freedom vir 'n laaste keer aan te durf.

Ek dink ek en die Comander kan dalk 'n gedugte span maak, ek weet net nie wie gaan aan die stuur wees nie......
Sent from my BlackBerry® wireless device

Dankie !

Wanneer jy 'n Freedom Challenge klaarmaak is daar baie om voor dankie te sê :

Dankie Liewe Vader dat U vir ons 'n lig op die pad was en na ons welstand omgesien het en ons beskerm het teen David se aanslae.

Dankie vir Pieter Cordier van Design Layout & Print wat my geborg het, ek sou bitter graag beter wou doen, maar dit was my nie beskore nie.

Dankie vir my wonderlike vrou en kinders, wat in my bly glo het ten spyte van my negatiwiteit. Julle het my na die einde gedra !!!

Dankie aan al die wonderlike mense by die support stations en die tussen in. Dankie dat julle ons onbaatsugtig met ons vuil gatte deel van julle persoonlike lewens gemaak het. Julle is die ligpunte in ons race.

Dankie vir almal wat 'n donasie aan Miles for Smiles gemaak het, die glimlaggies op die kindergesiggies is meer werd as enigiets op die race.

Dankie aan my Ma en Pa vir die manier waarop julle ons groot gemaak het, dankie dat julle my geleer het dat niks in die lewe verniet kom nie en dat jy hard moet werk vir dit wat jy wil bereik !

Dankie vir al my ondersteuners, julle het die roete plat gemaak en die wind weggewaai, en dis altyd lekker om julle komentaar te lees.

Dankie vir die voorreg om saam met Tim en August te kon ry, dis 'n ervaring wat my altyd sal by bly !

Baie geluk aan Alex en Glenn en al die ander, julle het 'n moerse race gehad wat moeilik ge ewenaar gaan word.

Sent from my BlackBerry® wireless device

My aanhou rede !!!!

Sent from my BlackBerry® wireless device

Freedom Challenge gewig verlies

Dis nou mos hoe n man gewig moet verloor in 16 dae .....

Sent from my BlackBerry® wireless device

August Klaar !!

Well done ou maat, jy het vasbyt in jou !!!!

Sent from my BlackBerry® wireless device

My tungsten pel

Elke oggend sou ek en Tim eers kyk of my pel ons nie kon inhaal nie, dit sou moerse lekker gewees het indien ons drie kon saamry !

Sent from my BlackBerry® wireless device

Koffie vir my beste Freedom Pel

Sent from my BlackBerry® wireless device

Die volgende dames Challenger

Sent from my BlackBerry® wireless device

2011 Freedom Challenge

Nie alles werk altyd volgens plan nie.

Geen verskonings, as ek saam met Alex kon bly sou ek dieselfde toestande as hy kon geniet. Melanie vra my vandag wat sou ek anders doen ? Wel ek moes eerstens nie deur die Umkomaas in vloed probeer donner het nie. Water is 'n fiets se grootste vyand, en die Umkomaas het 'n groot aandeel in my gekrokte fiets gehad. Die water het 'n grinding paste gemaak wat alles opgedonner het, my ratkabels, derailers, trappe, links en bearings op die frame.

My tweede fout was om by Banchory by Martin te stop, maar as jy Martin van Banchory se gasvryheid en warm huis opweeg teen ander support stations saam met my goeie vriend August se geselskap kon ek nie anders as om te stop nie, nogtaans moes ek deurgedruk het na Masakala.

Derde fout was die donkermaan navigasie, my die eerste keer gekos op Lehana's, alles is gietswart en jy sien net tot waar jou liggie skyn. Bietjie gesukkel op die ridgeline oppad na die skaapwagters hut met 'n sekere klip koppie waar ek eers links wou om en toe regs om is. Over shoot die container met 'n kilo omdat ek hom nie kon sien nie. Ek en Tim het ook 'n heel te ver regs foutjie in die moeras portage gemaak na Brostelea en amper in Jamestown geëindig. Die gietswart donkerte maak dit nogal moeilik om landmerke in die donker raak te sien.

Ergste fout was die selfbejammering na my spraypaint sessie, kyk ek was regtig siek, ek weet van min mense wat vir 5m kan spaypaint en dan nog oorhou vir die porselynpot ook. 'n Hele jaar se voorbereiding was besig om inmekaar te tuimel en ek was op die punt om op te gee. Was dit nie vir Andre, Joyce, August en Tim nie het ek seker opgegee, iets waaroor ek nou baie spyt sou wees. Andre het my gesond gedokter met rooster brood, swart koffie en moed. August se teenwoordigheid was genoeg om my sommer baie beter te laat voel en die voorreg om saam met Tim verder te kon ry was genoeg motivering.

Die kraggies was maar yl gesaai die volgende dag, en ek moes maar diep grou om by te hou, en daar val ek die hardste wat ek al ooit geval het. Ek het so hard neergedonner dat ek nie wou of kon opstaan nie, ek was seker my ribbes en skouer was af, die oorsaak 'n strook gevriesde water. My ribbes en skouer het in die slag gebly, my saal, helmet en kamera was moertoe en so ook my Freedom hoes, heeltemal te seer om te hoes.

Vandaar was dit 'n racing touring Freedom Challenge, die een dag sou ons hard ry en die volgende dag sou ons by oom Gawie of tannie Verity kuier net om weer 'n harde dag in te sit en dan weer te kuier by iemand.
Tim is 'n baie reguit doelgerigte racer, race volgens die boek en wanneer hy iets besluit het, doen hy dit. Dit was vir my 'n moerse voorreg en ervaring om saam met hom te kon ry, ek het nog meer by hom geleer en glo dat indien ek dit weer sou doen ek dit meer doelgerig, presies en meedoonloos sou kon uitvoer. Groot was my blydskap toe ek Tim se fiets by Kasra gesien het nadat hy die manne voor ons begin jaag het. Tim James het eintlik besluit dat ek nie kon alleen klaarmaak nie en vir my gewag. Dit was 'n helse voorreg om saam met hom te kon klaarmaak.

My rede vir klaarmaak, en dis maklik om op te gee wanneer jy weet jy het al in 'n vinniger tyd klaargemaak.

1 My verantwoordelikheid teenoor my borg : Pieter Cordier van Design Layout and Print. Die man het 'n hele paar rand in my investeer en 'n man verbreek nie so ooreenkoms nie, maak nie saak hoe siek jy is nie.

2 My nuwe riding partner Tim James, wat 'n absolute voorreg !

3 Miles for Smiles, hoe verder en hoe harder hoe meer donasies, en dis mos net wat die kindertjies nodig gehad het, enige donasies is steeds welkom by http://www.milesforsmiles.co.za/

4 My familie wat al 'n week by Diemersfontein vir my gewag het. Die Ingelsman het my al sien klaarmaak, maar hoe kon ek vir my twee kindergesiggies Alison en Danielle teleurstel en nie klaarmaak nie ? Ek moes net eenvoudig deurdruk en klaarmaak om die glimlaggies op hul gesigte te kon sien met ons hereeniging !

Weer doen ?

Wel ek weet nie so mooi nie, ek is nou meer as ooit tevore toegerus met kennis en ervaring. Ek weet dis moontlik vir my om dit in 13 - 14 dae te voltooi, maar dit word 'n duur selfsugtige speletjie en ek skuld my familie big time. Ek moet dalk eers nederig word voor ek weer vir Comander Crous challenge.

Marnitz & Tim Finish

Sent from my BlackBerry® wireless device

Kasra - Trouthaven - Diemersfontein

Trek 23H00 weg by Kasra, ek verwys nog na die prag hemelruim vol glinstertende sterre, toe die Kaapse weer ons 'n dwarsklap gee en die reëndans begin. Reënjas aan reënjas uit, besluit se moer met die feit dat dit dan reën en dan nie, ek hou nou my reënklere aan.
Met die portage uit reën dit nie, maar met die afgaan slag begin dit ordentlik reën, en so hou dit aan tot by Brandvleidam gevangenis, waar ons skuiling soek onder die paviljoen en so vinnige snorkslapie deurwerk. Jy lê net tot jy begin snork, wat redelik vinnig gebeur en dan is jy op.

8H00 by Trouthaven, die eerste keer op na Trouthaven in daglig, die ander kere was in die donker en dit het vir my gevoel soos een moerse opdraande. Groot was my verbasing om te sien dis maar 'n baie ligte opdraande, was maar seker vrek moeg die ander kere gewees.
8H30 weg na Stetteyns, die plek het doodgebrand, daar is 'n moerse highway deur na die nek, besaai met klippe. Ek het nooit geweet daar is so baie klippe nie, en in die gebrande as slaan die mooiste pienk veldblomme op.
Stetteyns is nou eintlik 'n grappie, maar steeds 'n ongemaklike grappie, met my nuutgevonde kennis van Estelle stel ek dit op die proef en dit werk soos 'n bom, presies soos sy gesê het, as ek maar net die vorige jare geweet het. Ek en Tim lyk soos steenkoolwerkers besaai van die roet en wil nou so vinnig moontlik. kaarmaak.

Teen 17H00 is alles verby, ek en Tim ontvang elkeen ons bersie en ek sit en dink dit was 'n moerse voorreg om saam met hom te kom ry. Tim is 'n baie maklik regiede man, sonder grys areas, jy weet presies waar jy met hom staan. Ek weet ek is 'n ou diesel enjintjie, maar hier het ek my match gekry, een oom moerse Diesel enjin, waar ek ophou gaan Tim aan.
Die man het net nie einde nie, as hy 'n besluit gemaak het voer hy dit uit en ek glo hy gaan terugkom en ons wys hoe dit regtig gedoen moet word. Ek aan die anderkant is nou oorlaai met nuwe kennis, en ek weet dis moontlik om 'n sub 14 te doen, maar gaan ek dit weer doen ?

Ek glo nie, dis 'n baie duur grappie om iets aan jouself te bewys, ek weet met baie luck kan ek dit onder 14 dae doen, maar het ek nodig om dit aan myself te bewys ?

Nee ek het nie, die enigste man wat my weer in 'n dice sal kan lok is Comander Crous en ek hoor hy kyk na 2013.....

Klaar !!!

Met 'n Moerse Smile maak ons klaar vir Miles for Smiles, ek glo in julle ondersteuning om glimlaggies op gebroke kindergesiggies te sit sodat hulle kan glinster soos die sterre se liggies ! Mense elke donasie help hoe gering ook al, hoe graag sou elke kind nie soos ek wou smile nie ?

http://www.milesforsmiles.co.za/
Sent from my BlackBerry® wireless device

Stetteyns waterval

Sent from my BlackBerry® wireless device

Stetteynsblomme vir my vrou !

Sent from my BlackBerry® wireless device

Stetteynskloof 'n laaste briefie aan my vrou.

My vrou weet dat wanneer jy die briefie kry is ek baie naby aan jou, ek stuur gou vir jou nog blomme vir die wonderlike ondersteunende vrou wat jy is !

Baie dankie dat jy begrip het vir my malligheid, dankie vir die ondersteuning en aanmoediging en net die verstaan.

Dankie dat jy so mooi kyk na die kinders en die telefoon antwoord in die mal ure wanneer ek sein kry en graag net jou stem wil hoor. Ek sou graag 3 dae gelede al in jou arms wou wees, maar die paar dae ekstra maak terugkeer net meer spesiaal !

Baie Liefde

Jou mal man


Sent from my BlackBerry® wireless device

Afgebrande Stetteynsdam

Sent from my BlackBerry® wireless device

Tussen jou en my lê daar 'n berg, Stetteynskloofberg

My wanneer jy die briefie kry is ek naby
Sent from my BlackBerry® wireless device

Montagu - McGregor - Kasra

Dis regte Kaapse weer, trietsig ek kry tot myself jammer en die ander wat nog hier moet deur. Ek verlang na mense wat ek nie ken nie, ek het 'n nuwe vriend op my linkerboud ontdek, nie regtig die vriend wat ek nou wil hê nie. Hy herinner my gereeld aan ons nou verwantskap en om hom af te skik probeer ek meer staan en trap, maar met die Duiwel se wind werk dit ook nie, sit hom maar dood.

So in my eensame verlange dink ek 'n paar hartseer defenisies uit :

Hartseer is wanneer jy my pikante liggaamsbou besit, gebou vir downhills, en die wind verhoed jou om af te free. Dis f@kken hartseer !

Hartseer is wanneer die opdraande en die wind saamwerk, sodat jy die heeltyd grind, dis net nie genoeg om af te klim en te stoot nie, maar grind sal jy grind !

Hartseer is wanneer jy wil klaarmaak en alles werk teen jou, dit leer jou nuwe woorde en tekens ....

Die Kaapse weer modeparade, die reënjas dans, reënjas aan, reënjas uit, trek aan trek uit, so verkleur mannetjie ek tot in Kasra.

Uit my skoene opgewonde om Tim se fiets te sien val ek by Kasra se deur in, Tim het besluit hy wag vir my tewyl hy die Wimbelton tennis geniet, ons gaan saam klaar maak, man ek is bly om Tim se gesig weer te sien, ek borrel sommer van nuwe lewe !

Elsa en Alda se gasvryheid oorval ons en ons besluit om van Kasra af klaar te maak, baie beter as om 23H00 by die onpersoonlike Trouthaven aan te kom en 4H00 weer in die pad te val. Ons eet verskiklik lekker en slurp die gasvryheid op, sal 23H00 soos beesmis maak en in die pad val om klaar te maak, hopelik in tyd sodat Tim die tennis kan klaar te kan kyk.

Rouxpos - Anysberg - Montagu

Staan doodmoeg 7H00 op, Montagu is nog ver, dis 'n alleen pad met  nog baie sandpaaie en droë lope wat gery moet word, ek mis vir Tim en sy sê goed. Die wind wikkel ook al weer so reg in die gesig. Besluit om hard te ry en te kyk of ek dalk kan inhaal op Tim wat my vroeg gelos het.

Stop die eerste keer by Anysberg ingang, maak 'n 2 minute noodle en laat waai, so 16H00 by Anysberg. Die GT is al weer stukkend, bout verloor op die flexplate en 'n tjier - tjier by die agterste derailer. Fix gou alles en val in die pad, besluit om 'n breuk te maak na die rivier oorgang, kan sommer dan warm aantrek. Maak vir my die lekkerste koffie ooit, verlang seker maar net huistoe.

20H30 oorval Klaas Vakie my toe ek Tim se kronkelspore begin naboots, ek is so moeg ek kan nie die fiets in 'n reguit lyn hou nie en Oubergpas is nie 'n plek om 'n fout te maak nie. Slaan hinderlaag, binne my slaapsak met al my klere en handskoene aan die keer agter 'n muur by die hek. n Boer kom verwonder hom oor die mal man agter die muur, seker een van die mal manne wat van PMB na die Kaap toe ry prewel hy.

'n 2H00 slaap verander in 'n 3H00 slaap, die pyn in my kniee en die koue jaag my eindelik 23H00 uit die slaapsak uit. Die Duiwel se wind waai nogsteeds,  en stil- stil durf ek die donkernag en Oubergpas aan. Slaap is 'n wonderlike ding net 'n paar minute, of 'n uur of twee gee jou weer nuwe krag en moed vir die pad wat voorlê. Ouberg se rivierkruisings hou my wakker en ek maak Montagu teen 1H30. Eet, stort en slaap, net na 5H00 bel Tim my wakker, hy is nie seker oor die pad nie en vra raad, ek dink dis meer moegheid as onsekerheid en teen 7H00 na 'n lekker ontbyt val ek weer in die pad.

Donasies Miles for Smiles

Die einde is in sig nie meer lank. Pa gee 2000 vir die gesiggies. SO SMILE groetnis PA

Ek gaan nie klaarmaak tot daar nie nog donasies inkom nie.

As my pa en my boet 'n donasie of wat kan maak is daar mos nog baie ander wat ook 'n donasie kan maak. Enigiets sal help, sal julle nie ook graag n kindergesiggie wil blymaak met 'n smile nie?

http://www.milesforsmiles.co.za/


Sent from my BlackBerry® wireless device

Nog blomme vir my vrou !

Ek mis jou verskriklik baie !
Sent from my BlackBerry® wireless device

Pasop vir Freedom Challengers

Sent from my BlackBerry® wireless device

Jacques & Familie

Sent from my BlackBerry® wireless device

Make me Smile !!!

Make a donation to Miles for Smiles @ http://www.milesforsmiles.co.za/ any amount will do. What would you do if today was you last day, today is my second last day on the race, Make Me Smile !
Sent from my BlackBerry® wireless device

Johan Rissik Koppie Koffie in Anysberg

Sent from my BlackBerry® wireless device

Laaste wildhek wat ek met n fiets moet klim

Sent from my BlackBerry® wireless device

Huis Toe !!!!

Ek is moer toe en ek gaan huis toe na mamma toe, beslis nie poort toe nie
Sent from my BlackBerry® wireless device

Prince Albert - Hel - Rouxpos

Die Swartberg pas bied lekker beskerming teen die helse wind, maar die wind bring reën en teen die reën is daar geen beskerming nie en my pogings om Tim te vang word deur die modder meegesleeur, die modder en my gekrokte fiets wat nou drie rye spore gly.

Kom 17H00 aan in 'n baie nat Hel, die misreën vang my met die laaste klim. Kry Tim weer by die kombuis, hy wag dat ek klaar eet en ons trek 30 min later daar weg. Ek dink toe maar so by myself al waarvoor die wind goed is, is vir my prostaat, dit laat dit lyk of ek baie ver kan pee !

Nou kyk my pikante lyfie is gebou vir downhills, nie vir nuut geskraapte modderpaaie met die duiwel se wind van voor nie. My diff sak weg en dit lyk of ek op een plek klits en so begin die gemors. Die wind het my go weggewaai en ek sukkel die leer uit, het nie bene nie en ek sweet soos 'n vark in Palistina. Die leer is 'n bliksem in die nag en wanner dit nog reën ook word dit net erger, dis soos 'n doolhof elke padjie wat jy vat loop op 'n doodloop uit, al genade wat oorbly is boontoe, iewers bo sal ons 'n meer deurtrapte padjie vind. Ek laat weet Tim hy moet gaan, ek hou hom terug, my gawe partner verseker my dat ek netnou weer sal beter voel, ons deel 'n biltong en 'n coke by die uitkykpunt. Tim sê hy gaan solank en met die wegtrekslag sal ek sien my voorste derailer is deur 'n een van David se takke op die Leer uit posisie gebuig.

Sukkel sukkel maak ek die ding reg en trek toe weg, Tim se liggie is reeds vir my verlore. So karring ek aan, die pad is ook deur die Sondvloed verspoel, ek kom by 'n 30m krater wat uit die pad gespoel is al genade is die ompad en ek reken dis so 5km langer en besluit toe maar om die krater aan te val. Dis 'n goeie 5m diep besaai met moerse klippe en opdrifsels, ek spring van een klip na die volgende met my gekrokte fiets, vat my seker 'n goeie 15 minute om ander kant uit te klim. Die laaste 10km na Rouxpos voel soos 'n ewigheid, dit wil net nie klaar nie, en met my aankoms by Rouxpos vind ek dieselfde Sondvloed het ook hulle pad verspoel, die keer seker 'n hele 100m, ek is by Rouxpos ek sien die ligte en tog is ek nog nie daar nie en so ploeter ek deur die gemors tot teen 3H30  eindelik Rouxpos bereik. Tim was net na middernag reeds daar en hy sê ek moet gou slaap en saam met hom in die pad val maar ek reken niks gaan nou gou gebeur nie, ek het mos al die foutjie begaan en ek gaan nou eers rus en dan 9H00 in die pad val......

Dam se Drift - Willomore - Onder die Sterre

Die Duiwel se wind waai alweer, waai my gemoedstoestand in sy moer in. Hier is heeltemal te veel mense wat ek ken en as 'n man gatvol is vang 'n man maklik n lift. Ek is flippen seer, doodmoeg, my fiets is gekrok en ek is baie gatvol, te veel. Ek mis my vrou en kinders verskriklik en dit voel vir my ek baklei die Duiwel of is dit dalk David ? Ons begin 3H00 ry, na gister se vroeë stop is on gedwing om vroeg uit die vere te wees, die plan is weer 'n groot dag na gister se getommelry, ons mik vir Prince Albert en as alles goedloop behoort ons dit laat aand te maak, dis nou te sê as die helse wind wil saamwerk en gaan lê......

Ons ry in 'n Antartika vrieskas, dis donners koud en ons betree elke waterstroom met groot onsag, springnnn soos 'n kat van klip tot klip, by die Baviaans inligting sentrum besluit ons om 'n breek te maak van die koue se aanslag. Ons stop vir koffie om die flees en gemoed op te warm, Tim ondek die deur van die herberg vir backpackers is oop en voor jy mes kan sê lê ons albei onder 'n warm kombers en luister na die sis van die ketel. Tim het 'n beter plan om sy gevriesde voete te ontdooi, met die gekarring vir water vir die ketel, kry hy die gevriesde pype ontvries en eensklaps sit hy met sy gevriesde voete onder die warm water in die wasbak.

Hoe dit ookal sy ons planne verloop nie en ons moet heeltyd aanpassings maak. Die beste is maar om op die gekrokte fiets te klim en klaar te maak.

In die kloof is die wind lustig, maar buite die kloof is die wind geweldadig, dis so asof die wind met alle geweld ons wil breek en ver weg wil waai, behalwe vir die gedruis van die verwodelike wind veg ons die pad oop in stilte na Willomore. Dit help nie eers om 'n poging aan te wend om te praat nie, jou stem word eenvoudig net weggewaai en wanneer jy so in 'n geweldadige stilte inkeer in jouself vind begin jy wonder.....

En ek wonder, wonder oor baie dinge, oor wanneer die bliksemse wind gaan lê, en ek wonder wat de donner soek ek al weer op die challenge, ek wonder hoekom Tim so klein is en hoekom hy so min skuiling teen die wind bied en ek wonder hoe lank dit nog gaan neem om by Willomore uit te kom teen die dooie slakke pas. Om so baie in stilligheid te wonder in die oorverdowende gedruis van die wind is glad nie goed vir 'n man se gemoed nie, ek en Tim se gemoed word verpletter op die grond met ons aankoms in Willomore teen so teen 11H00, albei baie lus vir ophou.

Dis Tim wat met sy rustige oorredingsvermoë, my weer aan die gang praat, almal van ons veg die wind net op verskillende plekke, Tim kla nie oor baie dinge nie, hy vat dit soos dit kom en in plaas van op die wind te fokus, fokus hy ons aanslag op Martin en Andrew wat heel moontlik dieselfde wind nou baklei. 'n Ou vegter Tim, hy word nie sommer ondergekry nie en na 'n lekker brunch val ons weer in die pad, die wind gaan ons nie onderkry nie, dalk omwaai, maar ek weet ons sal weer opstaan en verder veg.

Ek sal klaarmaak vir die kinders van Miles for Smiles solank julle die nodige donasies maak, enigiets sal help. Elke kind verdien om te Smile en met die liedjie kinder gesigies soos die sterre se liggies verdryf ek die wind.

So 22H00 by Rondawel eet gou en gaan veg weer die wind, redelik moeg en gatvol geveg teen 1H30 en besluit om onder die sterrehemel stelling in te neem. Trek tog al jou klere aan wanneer jy dit doen, dit word vrek koud en reën dalk later wanneer jy in droomland is.

Johan Rissik verras ons met lekker koffie en beskuit, soos hy sê enigiemand sal koffie drink as dit so koud is. 8H00 in Prince Albert, ek en Johan bou my gekrokte fiets oor en teen 11H00 trek ek daar weg met 'n amper nuwe fiets, danksy Johan ! Tim het so net na 9H00 in die pad geval, ek dink hy is ook nou al redelik gatvol en lus om klaar te maak, hoepelik sien ek die geleerde man weer op die pad.....

Weet nie waar ek vannaand slaap nie. maar klaarmaak wil ek klaarmaak !

Donasie van my boet

Vasbyt ouboet, tot op die einde, ek sit R5000 v miles for smiles op. Dan sit ons nuwe smiles op d kindertjies gesigte. Hoe gemaak met jou..? Easy, smile net, dit laat my altyd beter voel.
Sent from my BlackBerry® wireless device

Droë waterval Swartbergpas

Sent from my BlackBerry® wireless device

Moeg gery teen die wind

Sent from my BlackBerry® wireless device

Tim se gevriesde voete

Sent from my BlackBerry® wireless device

Koue voete

Met al die water kruisings raak n man se voete baie koud as die ryp spiertwit le, al wat help is die bietjie warmwater in die pyp wat nog nie gevries het nie
Sent from my BlackBerry® wireless device

Cambria - Damsedrift

Gisteraand se swemsessie het my nie goed gedoen nie, met die nat klere die laaste 6 km die Baviaans koue trotseer. Voel nie goed vandag nie, nie krag nie, met elke hoes voel dit of my borskas oopbreek, dis vrek seer en vordering is maar stadig en by dit is my fiets ook besig om uitmekaar te val, die baie water en modder is besig om met sy gal te doen.

Tim dog dis my kniee wat so kraak toe is dit al die tyd my trap wat oppad uit is, ratte werk ook lankal nie meer nie. Smaak my die Sondvloed was hier deur, van 'n pad is daar geen sprake meer nie, die pad is in 'n groot rivier verander en al wat oorgebly het is die bolders  waaroor ons nou soos klipspringers met ons fietse van die een klip na die ander is. Die Baviaanskloof is toegemaak vir alle verkeer behalwe vir die Freedom Challengers, hoe dan anders. So 30 km van Dam se Drift ry ons vir Tim van Coller raak, hy hoor hoe ek van die pyn kreun met elke hoes en red my met 'n TransArc pleister. Willomore verdwyn soos 'n doringboom in die Sondvloed en ons besluit toe maar om by Dam se Drift te stop om al die probleme reg te sien, Tim sort sommer sy papwiel ook uit.

Ek dink dis die vroegste wat ek nog ooit by 'n Support Station gestop het 15H00, maar die vroeë stop se tyd word gebruik om kragte te herwin en om my verwoeste fiets te probeer red.

Ek mis my vrou en my kinders en dit voel of alles teen my werk om klaar te maak, ek het nie krag nie, my ribbes is so seer ek wil huil as ek net aan hoes dink. Het vanaand 'n veearts gesoek om te kyk wat aangaan. My skouer en ribbes is potblou van die val en dit voel of iemand my keer om asem te haal.

Die Baviaans is betowerend mooi na die baie reën, die manne wat die Trans Baviaans ry kan moontlik voel hoe dit voel om in 'n donga te ry, soos die riviere die paaie in dongas verander het. Al verskil dis 'n mooi donga met Kudu's aan die kante.

Indien julle dink my twakpratery is die moeite werd, click op die Miles for Smiles logo, maak 'n donasie en sit 'n moerse smile op my gesig

Dag 12 Bucklands - Cambria

Kom 1H30 by Bucklands aan, my gat voel soos 'n omgekeerde jeeptyre, lekker seer. Groot beplanning vir die dag, ons gaan Dam se Drift toe. Slaap 2 ure, eet en val in die pad, kan maar sien die vorige dag was maar lank geewees, praat nie baie nie, staar net die verte in. Onder die helder sterre lig vorder ons stadig op die klip padjie na Tretyre, ek wonder wanneer ons Tim van Coller gaan vang, ek wonder oor baie dinge, oor een ding wonder ek egter nie, en dis die feit dat dit vrek koud is, gelukkig hou die koue ons aan die beweeg, want as jy stop sal jy in die gevriesde pilaar van die Freedom Challenge verander.

Ons betree die Grootrivierpoort en die waarskuwings teken oor die vreeslike slegte paaie wat voorlê lieg nie, die lank vergete erg verspoelde pad sal 'n ordentlike 4x4 baie lank besighou, hulle het 'n stortvloed gehad so week of wat te vore en die geweld van die storm is duidelik sigbaar. Ek en Tim bevind ons in 'n erg verspoelde Grootrivierpoort, Alex Harris het dit Mordor gedoop en hy lieg nie, die storm het volgroeide doringbome uit hul jare lange staanplek geruk en oral in die vallei neergegooi. Die rivier is heup diepte en Tim vrees dat hy meegesleu gaan word na die hel wat vir ons wag in die Osseberg, mense oordryf gewoonlik as hulle iets op die Freedom Challenge beskryf, maar dit wat ek hier sien is glad nie oordryf nie, dis veel erger...

Met groot nagapie oë loer ek die verte in, waarvoor het ons, ons vandag ingelaat en ek dink so by myself, hulle moet die Freedom Challenge se naam verander na die Freedom Donga race, ons ry in een moerse ongelykte gat.

As ons gedink het die die Grootrivierpoort is erg, is dit niks in vergelyking met wat vir ons wag in die Osseberg nie, die verwoesting is oral sigbaar, van 'n pad is daar niks meer oor nie. Iemand wat nog nie hier was tevore nie, sal waaragtig nie weet waarheen om te probeer gaan nie, dit moes 'n helse klomp water gewees het, die doringbome versper die hele rivier en stadig vind ons ons pad deur die wit dorings. Die nuwe doringbesaaide hindernisbaan verorber tyd in 'n oogwink, ons weet nie waar Tim van Coller hom bevind nie, vir al wat ons weet hang hy soos Absalon van ouds iewers in die kloue van 'n verspoelde doringboom. Ek en Tim weet waar ons veronderstel is om te gaan, maar die doringbome versper ons pad en verander dit in 'n doolhof om elke hoek en draai loop jy jouself vas in 'n verpoelde doringboom, ons jaag om uit Mordor te kom en maak dit net-net in laaste lig, van Tim van Coller is daar geen sprake nie, nie eers 'n voetspoor nie, niks nie.

Om die dag te kroon is dit afgesluit met 'n swemsessie, wat vroeër jare 'n droë driffie was is nou 'n oopgespoelde rivier kruising, ek is gatvol en in bulldzing mode. Tim soek naarstigtelik na 'n plek om die nuutgevonde rivier te kruis, maar oral is dit diep, lekker diep, vir my lyk dit swemdiep en ek besluit om nie langer te wag nie en donder die water in. Dis diep, vrek diep net my kop steek uit en ek is heelwat langer as Tim wat beteken dat hy verseker gaan swem, sopnat op ander wal soek ek 'n plek vir Tim om deur te kom. Ek vind 'n plek en begelei Tim met my lig deur die diep water, Tim maak dit net-net, ook hy is sopnat en skielik word dit sommer baie koud. Ons jaag vir Kudu Kaya, dis verbasend hoe gou jy ernstig koud raak met nat klere, die nat rugsak met sy addisionele watergewig help ook nie regtig nie, alle planne vir Dam se Drift is nou verlore. Dis nou baie nodig om eerste warm te word en dan om alles droog te maak wat nat is en die kaggel by Kudu Kaya sal die ding doen.

By Kudu Kaya aangekom is daar nog steeds geen teken van Tim van Coller nie en ons begin vrees vir waar Tim homself nou bevind, Mordor is verseker nie 'n plek waar ek vanaand vir my 'n bed wil maak nie. Ek maak vuur en pak al die nat goed uit om droog te word en 'n uur of wat later daag 'n jubelende Tim van Coller daar op, hy het 'n hele nuwe pad ontdek, met die verspoelings en doringboom versperrings, het hy besluit om aan die regterkant van die rivier te bly, hy het 'n hek gevind met 'n pad wat hul direk na die warmte van Kudu Kaya gelei het. Ek en Tim is baie bly dat hy dit ooreef het en nou veilig saam met ons om die warm kaggel vuur sit, more sal ons weer die geveg voortsit.

David sal die racers nooit daarvan sê nie, maar begin maar baie vroeg oppad na Cambria, pak vir jou vuurhoudjies in om die helse plek aan die brand te steek indien jy verdwaal, dis nie maklik nie die 100km het ons 14 ure geneem.....

Die enigste mooi in die Grootrivier Donga

Sent from my BlackBerry® wireless device

Oppad na die Grootrivier Donga

Sent from my BlackBerry® wireless device