Die kop medisyne doen sy ding en ek hol deur die pyn, die laaste dag is baie meer op en af as die vorige twee dae, laat my baie aan Lehana's pas dink, gelukkig is ek 'n ou vir die op, maar my lyf wil nie so lekker vinnig af soos op 'n MTB nie. Dis regtig mooi, elke keer as die pyn ondraaglik raak tel ek net my kop op en sien die mooi raak en dan vergeet ek weer.
Die tweede laaste bult is egter 'n killer met min mooi om raak te sien, my linker heup skiet van die pyn as gevolg van die skuins hellings waarteen ons hardloop, ek is weer terug in die beskawing as jy dit 'n beskawing kan noem, herrinner my baie aan die laaste 10 km teer op die Freedom. Jou hele lyf smag na die mooi herrinneringe en natuurskoon agter jou en jy wil nie laat los nie, maar die einde is aan die anderkant.
Netso toe daar nou niks meer oor is om te sien nie verskyn daar 'n string groen mannetjies in die verte en die duiweltjie spring op my skouer, hulle sal my nie wen nie, maak nie saak wat nie en ek beur voort en daar verskyn dit, die Hole in the Wall en ek vergeet van alles en maak gatskoon vir die einde.
Ek maak 44ste kaar in 5H32 en algeheel 46ste, baie trots op myself, my eerste stage offroad run en ek voel goed, ek kan nog loop en spring en dinge doen, ek moet net nie op my super gripper land nie..........
Geweet jy kan!
ReplyDelete