Ek voel soos 'n nuwe sikspens na die lang slaap, die ander manne lyk bietjie gestres en wil graag hê, ek wat alewig links donner moet vir hulle die pad wys. Net na 6H00 by die dam, breek die fietse op en maak hul stewig vas op die rug, die ander vat die fietse sommer so in die hoogvoor, weet hulle wat vir hulle wag ? Die fietse opbreek en vasmaak vat maar so rukkie en die ander gaan solank, ons vorder goed ek weet daar is 'n padjie tot by die crash site, dan die ondeurdringbare vervloekte riete.
Verlede jaar het dit 'n uur geneem om 70 meter te vorder deur die riete, ek stamp my kop net eenkeer, hierdie keer gaan ek regsom, Carl sal baie trots op my wees. Ons kry die crash site, wrakstukke die wêreld vol besaai, 'n scrapdealer se droom. Mike en Glenn is verlede jaar hier verby met die tandem, ek is sommer verheug want hulle was gou deur die bose riete, as die tandem hier kon uit moet ons ook, en baie vinniger.
Ons kry die bronsplaat en toe die gewraakte riete, gelukkig het August 'n goeie bosbreker in my, met die maak van 'n nuwe highway leer August 'n paar nuwe woorde. Self sit hy 'n paar keer liederlik vas, hy is nou bly die fiets is op die rug en nie in die hoogvoor nie. Anderkant uit is die De Decker broers voor ons, hoe is dit moontlik, hulle is dan deur die langer deel van die riete en dit moes hulle verseker langer geneem het ?
Toe sou ek die rede tot hulle vinnige vordering sien, David het 'n highway voetpad laat uitsny, die laaste deel sommer 'n 20 m wye brandpad, net om al die fun en games uit te haal, hy het wel soos die graf gewyg oor die highway. Wees nie bevrees nie ek en 'n paar oud stryders sal die highway kom toeplant, dis dan waaroor die hele Challenge gaan, hoe meer jy suffer hoe duideliker word dit in jou geheue ingebrand...........
Op die deuntjie van bobbejaan klim die berg, kruip en klouter ek die laaste deel van die berg uit, my sandverrekte Anysberg enkel praat in krutaal met my, die amperse loodregte hoek waarteen ons klouter staan my enkel glad nie aan nie. Al wat my nou aandryf is die Engelsman Melanie by die einde, ek kan nie wag om haar te sien nie. Bogekom hoor ek 'n bulderende stem my naam skree, ek sê vra David of dit Crous is en daar verskyn die engelsman. Crous het haar gebring, my oë skiet vol trane, die race is vervolmaak !!!!
Op 'n rots hoog bo die vallei omhels ek my 200 % sielsgenoot, die wonderlike oomblik word deur Stetteyns gesmee, verseel en ingebrand in my geheue vir ewig. Dit alles moontlik gemaak deur my groot pêl Carl Crous en David wat die nodig scenery voorsien het, die race is nou verby, dis net die bewegings tot die einde wat oorbly. Ek en my nuwe jarelange pêl van 15 dae en 'n paar ure, doen nabetragting oor die race, wat bly nou oor ?
Die Freedom Challenge in 12 dae sonder 'n rusdag, en ek glo dis moontlik in die perfekte weer wat ons gehad het. Nee ek dink ek gaan Tim se voorbeeld volg en die roete gemotoriseerd aan my familie wys, die wonderlike mense langs die pad aan hulle bekendstel. Stokkie koffie maak vir moeë ryers, lekker warm pap en die nodige morele ondersteuning gee, sommer net daar wees vir hulle.
Ek en August berkryp die eindstreep, 'n hele span mense wag ons in en ek is bly ek het met die jongman gestick, 'n hele nuwe lewens ervaring vasgebrand in ons geheue oor 'n paar vervoede dae.......
Verlede jaar het dit 'n uur geneem om 70 meter te vorder deur die riete, ek stamp my kop net eenkeer, hierdie keer gaan ek regsom, Carl sal baie trots op my wees. Ons kry die crash site, wrakstukke die wêreld vol besaai, 'n scrapdealer se droom. Mike en Glenn is verlede jaar hier verby met die tandem, ek is sommer verheug want hulle was gou deur die bose riete, as die tandem hier kon uit moet ons ook, en baie vinniger.
Ons kry die bronsplaat en toe die gewraakte riete, gelukkig het August 'n goeie bosbreker in my, met die maak van 'n nuwe highway leer August 'n paar nuwe woorde. Self sit hy 'n paar keer liederlik vas, hy is nou bly die fiets is op die rug en nie in die hoogvoor nie. Anderkant uit is die De Decker broers voor ons, hoe is dit moontlik, hulle is dan deur die langer deel van die riete en dit moes hulle verseker langer geneem het ?
Toe sou ek die rede tot hulle vinnige vordering sien, David het 'n highway voetpad laat uitsny, die laaste deel sommer 'n 20 m wye brandpad, net om al die fun en games uit te haal, hy het wel soos die graf gewyg oor die highway. Wees nie bevrees nie ek en 'n paar oud stryders sal die highway kom toeplant, dis dan waaroor die hele Challenge gaan, hoe meer jy suffer hoe duideliker word dit in jou geheue ingebrand...........
Op die deuntjie van bobbejaan klim die berg, kruip en klouter ek die laaste deel van die berg uit, my sandverrekte Anysberg enkel praat in krutaal met my, die amperse loodregte hoek waarteen ons klouter staan my enkel glad nie aan nie. Al wat my nou aandryf is die Engelsman Melanie by die einde, ek kan nie wag om haar te sien nie. Bogekom hoor ek 'n bulderende stem my naam skree, ek sê vra David of dit Crous is en daar verskyn die engelsman. Crous het haar gebring, my oë skiet vol trane, die race is vervolmaak !!!!
Op 'n rots hoog bo die vallei omhels ek my 200 % sielsgenoot, die wonderlike oomblik word deur Stetteyns gesmee, verseel en ingebrand in my geheue vir ewig. Dit alles moontlik gemaak deur my groot pêl Carl Crous en David wat die nodig scenery voorsien het, die race is nou verby, dis net die bewegings tot die einde wat oorbly. Ek en my nuwe jarelange pêl van 15 dae en 'n paar ure, doen nabetragting oor die race, wat bly nou oor ?
Die Freedom Challenge in 12 dae sonder 'n rusdag, en ek glo dis moontlik in die perfekte weer wat ons gehad het. Nee ek dink ek gaan Tim se voorbeeld volg en die roete gemotoriseerd aan my familie wys, die wonderlike mense langs die pad aan hulle bekendstel. Stokkie koffie maak vir moeë ryers, lekker warm pap en die nodige morele ondersteuning gee, sommer net daar wees vir hulle.
Ek en August berkryp die eindstreep, 'n hele span mense wag ons in en ek is bly ek het met die jongman gestick, 'n hele nuwe lewens ervaring vasgebrand in ons geheue oor 'n paar vervoede dae.......
No comments:
Post a Comment