Roete beplanning word gedoen.....
Soos julle almal al weet, el laaik gatskuur en gatskuur op twee wiele is beter en as jy onder die 5 000 000 Sterre Hotel kan slaap, ek wil nuwe plekke ondek, nuwe paaie ry, nuwe goed sien en nuwe mense leer ken. Kimberly om is nie 'n opsie nie, Groblershoop Kenhart is baie aanloklik, Kevin Davie se Sishen Saldanha treinspoor grondpad is die aanloklikste, maar ek moet belangrige mense gaan sien en kan nie vuilgat daar aankom nie. Al opsie wat dus oorbly is oor Upington, oornag by goeie pêlle van my en vat die pad vroeg na Vredendal, moet 12H00 daar wees....
Dag 1
Danielle pak vir my padkos, water, pleisters weet nie waarvoor nie, toiletpapier - ons weet waarvoor, gurilla tape en 'n sker- die goed gebruik mens mos op alles. Ons geniet 'n lekker Kerssang diens, ek eet gou iets en neem 'n trane in die oë afskeid van my wonderlike gesin, 12H00 val ek in die pad.
Daar waai 'n koel windjie, wat baie gaaf is op my beskermende baadjie en ek stoot aan, nie te vinnig nie, in ons geweste is daar baie spietcops wat onder die bome stelling inneem en geduldig op hul prooi wag......
Die eerste bewoner van die koetle bome vind ek net na Wolmaranstad, verby Sweizer gewaar ek nog 'n gekamoefleerde boom bewoner, die GPS wys iets van 19H00 aankoms in Upington en ek sit my sit en wag my kans, die boom bewoners sal netnou wyk wanneer die son begin water trek iewers annerkant Kuruman vermoed ek.
Kyk in en om Kuruman ry jy stadig, daar is heelwat boom bewoners wat op hul prooi wag, afgesien van die boom bewoners is daar los lopende donkies, skapies, beeste, bokke, brakke en mensies en die slimste van die klop waaroor jy die miste hoef te worrie is die boerbokke, hulle weet blykbaar watse skade die manne van die automobiele assosieasie aan hulle kan aanrig......
Op Kuruman maak ek vol, die GS kort petrol en ek weet nie of daar goeie petrol op Olifantshoek is nie, my stuitjie is ook besig om te praat en soek 'n staankans en vir so 5 minute dans ek om die fiets en vang toe maar weer half bang vir die tarentale in die pad. Kathu kom en gaan, Olifantshoek verskuin en verdwyn en dit son sit nog hoog en ek besef, die son sak mos baie later in die geweste, ek behoort nog ligdag Upington te haal en ek maak my eerste ordentlike blaaskans onder 'n grasdakkie so 20 km weg van Olifantshoek. Die geskreeu van die sonbesies in die rooi duine laat weet my die sons gaan nog lank nie slaap nie en ek bewonder die deel van die wêreld, my tipe vreedsame opregte wêreld, die wêreld waar mense nog vir mekaar omgee.....
Baie jare gelede het my Oupa Jan Hendrik Hanekom Nienaber diep spore in die vlaktes van Upington getrap en ek kan sien hoekom hy so lekker in die wêreld ingepas het, ons tipe mense die, ek verlang sommer weer na my Oupa, hy was 'n moeilike groot bedonnerde man met 'n baie klein hartjie, ek dink daar vloei heelwat van sy bloed in my are.....
Dag 2
My lyf dink dis weer Freedom Challenge fietsry en ek is sommer al baie vroeg wakker, maar die son slaap nog en ek weet nie watse gediertes en mensies die pad bewandel in die vroeë oggend ure nie, maak maar die ogies toe en probeer verder slaap. 4H20 wil my lyfie nie meer slaap nie, vang 'n stort en trek my mooi-moois aan en 5H20 nadat ek die GS kos gegee het val ek in die bekende pad na Springbok. Kyk die geweste is mos bekend vir sy warmgeit, maar nie vanoggend nie, van oggend is dit net 8°C en my beskermde jassie raak bietjie dun en ek stop by Keismoes en ek wonder.....
Kei moes of Kei moes nie........
So halfpad in die verlatenhied waar ek amper more kan gewaar, laat weet my stuitjie my ek moet nou bietjie staan en ek kry toe sommer weer 'n ou grasdakkie vir die bener\ rek episode.
Met die dansery, bel ek toe sommer die Ingelsman net om te hoor of alles nog gaan en te sê waar ek myself bevind, indien ek verlore raak, met die kom 'n Hilux verby en ek sien letterlik hoe die agterwiel bars, stap toe maar oor die pad en help die gryskop ou oom en val toe maar weer in die reguit paaie....
Kom my afspraak na in Vredendal en verken die wêreld verder, kry vir skillie in die pad en lei hom na groen weivelde waar rus is.
Besoek Strandfontein, drink 'n lekker coke en vul hom dan met skulpies en goetertjie wat ek op die strand vergader, hopelik hou die biologie projek vir Danielle.
Dit raak 'n baie diep gesprek en ons praat oor lewens waarhede, oor ons vrouens en ons kinders, ruil geheime oor hoe om kinders, ons praat oor kare en oor die Freedom Challenge oor ete en toe ek weer kyk is dit al lank na die son gaan slaap het. Steeds gesels die nou nie meer onbekendes met mekaar tot laat nag en ons geniet mekaar se geselskap, kort voor twaalf kom ek eers in die bed en dit begin nou regtig soos die Freedom Challenge voel.
Laat nag kom ek in die bed, en my kop herkou ons gesprek, Oom Cobus se woorde : Die Here maak nooit 'n deur oop voor hy nie 'n ander deur vir jou oopmaak nie, ons moet net op ons kniee gaan en ons oë oopmaak vir dit wat God vir ons gee.....
Ek is moeg en more is weer 'n ver dag, hopelik kataza die wind my nie weer so more nie, ek wou Kevin Davie se grondpad terug, maar die agterwiel op die ysterperd gaan dit nie toelaat nie, hy raak nou aan die opgebruikte kant.....
Dag 3
Ek is mos weer op twee wiele en die duiwel se wind weet dit blykbaar weer. die GS weeg seker so 270kg gepak en met my dik lyf of stoei ek moedig voort teen die rukwinde, smaak my die pad gaan nooit opraak nie.
Ek ry nie vinnig nie, die wind laat dit nie toe nie en so beweeg ek in konvooi saam met 'n paar karre, ek so bietjie vinniger as die karre, so elke nou en dan laat weet my nek die geveg met die wind raak nou te erg, staan in die wind is ook nie 'n opsie vir my nukkerige stuitjie nie en dan stop ek maar vir die ysterperd dans......
later weer verby dieselfde konvooi te gaan.
So blaaskans duur gewoonlik nie baie lank nie, die kwik borrel in die geweste en daar is nie baie skuiling teen die elemente nie......
Ek moet bieg die lekker groen gras het my eerste raakgesien, daarna het ek die resturant gewaar en toe spring daai Windhoek Draught in my hand, met 'n twee een wat regstaan op ys.
Ek wat vleis vreet nuttig 'n koel hoenderslaai en teug stadig aan my yskoue bier, maak 'n rokie en bespied my ysterperd se agterband, moontlik kan ek Klerksdorp haal as geluk aan my kant is.Dis nog vroeg Andrè en Adel is nog nie by die huis nie en ek vermoed ek kan dalk Klerksdorp haal met die amper gaar tyre, maar vir nou berus ek myself by 'n lekker bord kos en 'n Windhoek of twee......
Na die tweede Windhoek besluit ek en my agterband ons gaan dit maak tot in Klerksdorp waar daar 'n paar nuwes in my gerage op my wag en staan-staan val ek rustig in die pad.
15H00 is ek by Andrè en Adel se vestig, die kinders begroet my met entoesiasme en vraag graag vir 'n draai op die ysterperd, ek maak so en hulle straal van blydskap, hulle eerste keer op 'n twee wiel ysterperd.
Ek val in die swembad en smelt amper van blydskap in die koue water, Andrè kom by die huis en begroet my met nog 'n yskoue Windhoek en ons gesels oor lank terug se verlede. Ek en die man het oorkant mekaar groot geword, ons is drie broers en hulle vier en ons het omtrent die
Dit ontaart weer in 'n lang gesprek en ons herleef weer ons kinderdae en wat ons alles aangevang het, die braaivleis vure by die drive-in, kettie skiet in die koppie, visvang, fietsry die wêreld in, pakslae en nog pakslae en ons kom tot die samevatting dat ons maar 'n moeilike spannetjie was. Andrè en Adel is baie gelukkig in Upington, hulle het so vier jaar gelede besluit om te trek nadat hulle een aand hulself in 'n hijack by hul huis vasgeloop het, kyk nog nie een dag terug nie en wil ook nie weer in ons wilde geweste kom bly nie. Hulle sê ons behoort goed aan te pas in die mense-mens wêreld.
Dag 4
En so met die verlange in my oë rol ek die pad op na Oliefantshoek, kyk 'n nuwe tyre vat mos maar 'n paar kilometer om te settle en so 20 km voor Olifantshoek wil dit vir my voorkom of die tyre nou gesettle raak, ek sien 'n plaaspadjie en trek af om die rus en vrede van die omgewing in te asem.
So met die stopslag moet ek mooi kyk waar ek die GS neersit, die sandjies is maar sag in die geweste, ek is nog besig om te smul aan Danielle se laaste broodjie wat sy vir my gepak het toe stop die boer van die plaas langs my.
Soos ek maar is raak ek aant die gesels met die boer, dis droog maar wat sal hulle maak, die beeste word gevoer want daar is nie meer veld nie. Terwyl die sonbesies skeeu wonder ek oor die sand padjie wat voor my lê en die boer vertel my dis 'n serwatuut pad wat daar doer in die verte by die berge by die brulsand pad aansluit en dan verder 'n aansluiting op die ystererts treinspoor pad maak. Ek kan Olifantshoek uitsny en kom dan annerkant Kathu uit, maar dis 'n baie sanderige padjie tot by die brulsand pad, en die Freedom vuurtjie begin brand en die baie sanderige
tweespoorpadjie word 'n baie diep see van rooi sand en die gelaaide GS gooi sulke esse in die los sand, maar van omdraai is daar nou niks, die middelman is te hoog en die sand heeltemal te los en ek brul met die GS in die los sandjies....
So 8 km op die sandpad vind ek 'n moontlike omdraai plek en dadelik toe ek spoed verminder sak die GS weg in die sand en dadelik begin my eerste Dakar ervaring, ek spin die sand so boog soos ek omdraai en eintlik die GS se neus in die rigting van die harde teerpad omdraai. Sagte sand soos die slim manne sê is : Sand up en Speed up !!! maar as 300 kg onder jou begin maal en jy sien jy gaan een of ander tyd vir moeder aarde ontmoet is dit nie altyd moontlik om te doen wat die geleerdes vir jou sê nie, nodeloos om te sê so 200m in die see van sand voor ek myself kon oortuig om ordentlik spoed te vang moer ek die eerste keer neer op die sagte sand. Ek spring op soos 'n meerkat wat ver weerlig sien en wonder vir 'n frats van 'n oomblik hoe ek die gevalle GS weer regop gaan kry ???
Gelukkig weet ek hoed dit gedoen moet word, houtkap en tonne daarvan voorsien genoeg motivering aan die spiere en in 'n oogwink is die GS weer regop, ek beloer die esse wat ek oppad gemaak het, elke nou en dan word hulle afgewissel met 'n reguit stuk, maar nie baie nie, my kop sê vir my SAND UP & SPEED UP, die esse in die pad voor my dreig my, ek hak eerste, my regterhand gehoorsaam die bevel en ek vlieg daar weg soos 'n wipplank meerkat, sit staan, sit staan ek vorder tot by 80km/h en dit gaan goed, ek sny weer die pad, tot die voorwiel beheer oor die rigting verloor en my oor die middelman trek, die agterwiel gooi sulke wilde esse en ek weet nie of ek moet sit of staan nie en toe moer ek saggies neer in die middelman, begrawe myself en die GS so half en half in die sagte sand.
Nouja ek is nie 'n donkie nie en ek het net twee keer nodig om my brein mooi in rat te kry en die nodige motivering na die spiere te stuur, sodat hule alle bevele van die brein gehoorsaam, 'n rukkie later groet ek weer die boer, hy met 'n moerse smile, ek met 'n moerse smile, stop op vaste teer om die GS te bespied en val toe maar in die harde pad, nadat ek bevestig het niks is gebreek of verlore nie, die sandpadjie sal my weer sien en die keer sal dit suksesvol wees.....
Die wind waai my die hele pad vol, boere se plase word weggewaai en ek vind myself in 'n skroeiwarm stofstorm, plase word hier weggewaai na waters waar rus is iewers ver in Natal of Lesotho, plek plek is die teer ook al toegewaai. Dis warm, die wind is baie nukkerig, die pad is ver, ek weet nie meer hoe om vir die wind te koes nie en my stuitjie protesteer ook al weer en die verlange na my Ingelsman en die kinders bied beskerming.
15H00 trek ek by my vesting in, die Ingelsman en kinders is oorstelp van vreugde om hulle pappa weer te sien, en dis lekker om weer by die huis te wees !!!!
