Trouthaven - Diemersfontein

Die ander manne is vroeg op hulle wil 5H00 ry, Tim is nie lus om die heel dag met Stetteyns te stoei nie, safety in numbers soos hulle sê, ons is sewe en 'n paar gaan bosbrekers word, padmakers vir die ander. Theo het 'n roete oopgekap tot halfpad waar die moeilikheid begin. Ek wil alleen wees, ek wil alleen die laaste ervarings opslurp en alles in neem en ek talm, die ander manne val in die pad teen 5H00 en ek eers 'n half uur later so op my eentjie.

Oppad na die damwal besin ek oor my roete, ek speel tussen die Waterval en Theo se roete, indien ek die waterval roete vat, gaan ek hulp nodig hê om die fiets oor 'n paar kranse te kry, alleen gaan ek 'n tou nodig hê, iets wat ek nie het nie en daar verskyn 'n pak bakstene met banding straps en ek vat so twee van hulle, die besluit is geneem, die waterval roete....

Die Heyna haal die anner manne vinnig in ek sien hul liggies in die verte so kilometer voor my en hulle spook om voor te bly, portage is my ding en ek gaan die manne 'n ding of twee wys, last in en first out......

Dit word stadig lig toe ek die laaste nek voor die kloof en al sy almag homself voor my ontbloot, links van my lê Theo se lyn, voor my die kloof wat met hakia besaai lê en op die ingewing van die oomblik besluit ek op Theo se lyn, so vir 'n laaste keer en net ingeval ek myself dalk in die toekoms per ongeluk in die nag weer hier bevind.

Ek breek deur die stukkie hakia to by die rivier en begin met die moerse klim, in my kop speel Theo se getekende kaart, ek onthou ek moet aan die regterkant van die ridgeline hou, iets van 'n alleen boom en dan die stappers paaitjie, ek onthou ook dat Tim vir my gesê het dis moer hoog en glad nie plat as jy bo is nie, maar daar is nie hakia nie en so klim ek en klim ek......

Halfpad bo is ek gelyk met die nek waar die anner manne moet uit en ek vorder goed, kry die alleen boom oor die waterval stroompie en klim annnerkant uit, vind die stappers padjie en wonder waar die ander hulle bevind, maak 'n breek by die volgende stroompie, neem 'n pyl vir oulaas, wonder of ek weer gaan terugkom, oë soekend na teken van die ander manne, ek kan die jeeptrack sien vanwaar ek sit, asem elke laaste greintjie van die ervaring op en val in die pad na Diemersfontein.

Op die jeeptarck soek ek na spore enige tekens van die ander manne, en vind niks in die klipperige padjie, in my hart glo ek, ek is voor en ek jaag na die einde, sommer heeltyd uit die saal, net om by die einde te kom en hulle almal daar te vind. My roete was stadiger, maar verseker die moeite werd, ek ken nou nog 'n nuwe roete, iets wat punte sal tel as ek terugkom.

Die trane wel op in my, so ook die verlange, verlange na my vrou en my kinders, 'n knop kom op in my keel en in die stilligheid stort ek 'n traan, was dit my laaste keer ?