7/21/2014

" Freedom Challenge 5 Jaar se wedervaringe " Die Boek


Ja julle lees reg en julle het my oortuig om die boek te skryf, dis blykbaar nie so maklik soos druk die knoppie en walla daar's 'n boek nie, toe nou nie.......

Die beplanning is om my blog te omskep in 'n boek met bykomende inligting.

Ek benodig inligting spesifiek oor die Freedom Challenge waaroor julle graag wil lees :


  • Wat wil julle graag lees ?
  • Die titel van die boek
  • 'n Unieke hoek vir die boek, en die inhoud
  • Waaroor moet ek skryf wat nie in my blog verskyn nie.
  • Foto's wat julle graag wil hê ek moet plaas.
Die boek gaan vir eers in Afrikaas verskyn, ek sal eers my Ingels moet opknap voordat ek dinge in Ingels probeer vaspen, Ingels rol nog nie so lekke van die tong nie.

Die boek gaan basies handel oor 5 jaar se wedevarings deur myself onderneem en daar behoort baie van die bestaande hoofstukke uit die blog gebruik te word.

Dankie vir julle insette.....

7/12/2014

5 Freedom Challenge's die vol sirkel.....

Van die begin het ek die gevoel gehad dat dit seker my laaste Freedom Challenge in 'n baie lang tyd gaan wees.........

Hierdie Challenge, my laaste een in 'n lang tyd moes dus sy merk maak, ek was nooit gepla oor wen of enige poduim posisies nie, die doel was net om my eie persoonlike beste 15 dae rekord te breek en daarom moes ek elke dag verder ry as wat ek in die verlede kon doen. Ek moet sê my pogings om voor die jaag duiwels Graham, Glenn en die res te bly was ook 'n aansporing, ek weet hoe voel dit om iemand te jaag, hom te ruik, sy vars spore te sien, die warm bed te voel waarin hy minute gelede geslaap het en hom net nie kan vang nie.

Daar was tog tyd in die dolle jaagtog om plekke te besigtig en kwaliteit tyd te spandeer op spesiale plekke om dit vir 'n laaste keer in te neem, een was die Maria Zell kerk, moet sê dit was regtig die moeite werd. 'n Ander een is bo-op Bontehoek, dis nogal 'n spesiale plek vir my, Klerksdorp is maar 'n plat plek, miershope is ons hoogste berge, afgesien van die mooi is dit vir my die skeiding tussen regte berge en platter wêreld vorentoe, baie makliker en vinniger vir my.

'n Ander baie spesiale ding vir my is die sterre, ek het regtig elke aand geniet wat ek buite geslaap het, dis wonderlik om jouself wakker te hoes, jou oë oop te maak en vir 'n oomblik die hemelse skoonheid van die sterreprag in te neem en dan verder te slaap. Die sterre op die Freedom Challenge is regtig so naby, jy kan hulle pluk, jy voel ook sommer baie nader aan die Hemelse Vader en die gerustheid dat Hy op jou neerkyk, bring 'n rustigheid in jou hart wat jy net op die Freedom Challenge kan ervaar.

Die sterre en die volmaan het my al baie per geleentheid na my slaapplek gelei, ek onthou spesifiek my 2de Challenge toe ons sonder ligte teen Lehana's uit is. Dit was 'n wonderlike ervaring, so asof jy met elke tree nader aan die sterre en die Here klim. Die sterre het my ook vyf keer in 'n ry na Elandsberg gelei.

Vuurwerk vertonings, die verskietende ster, 'n helse bol vuur wat die wêreld verlig is ook heelwat beter op die Freedom Challenge, dis so asof jy moet koes vir die vallende ster....

Dit het my 5 jaar geneem om te besef die Freedom Challenge gaan eintlik oor 'n baie hegte vriende kring, dis soos weermag, net die manne wat daar was kan saam praat en die ervaring oor en oor deel. Vriende ja, in tye van afkak word hegte bande gesmee en die Freedom Challenge is 'n baie warm yster, maar daar word nie net hegte bande tussen deelnemers gesmee nie, ook tussen die support stations, ek dink aan mense soos Christo Botha, die Freedom Challenge is half leeg sonder die groot man.

Dan is daar ook vriende wat familie geword het, Andrè en Joyce van Slaapkranz het my nuutste familie geword en het 'n baie spesiale plek in my hart. Dit was altyd 'n groot voorreg om by hulle oor te slaap, hulle was altyd behulpsaam, besorg en vertroosdend en genesend, ek het hulle altyd met 'n warm gevoel en nuwe lus verlaat. Dan is daar ook Danie van Moordenaarspoort, altyd gereed met 'n plan, Sandra en Diederick van Kranzkop, Geloof Hoop en Liefde is al wat ons nodig het. Stefnie en Wil van Roomansfontein, ek kon altyd op Wil staatmaak vir iets van sy fiets in 'n noodgeval. Amanda van Stuutgaurd geseles die Freedom Challenge borrelend aan die brand, Oom Gawie van Gansvlei in die Schufteberge, my lewensredder beskermer van 'n ontmoeting met Rageltjie de Beer.

Oom David en tannie Verity van Struishoek, dis nou wragtig spesiale mense, wag vir jou tot laat nag, jy mag eenvoudig nie verby sonder 'n kuier nie, oorslaap is eintlik 'n moet. Oom David het selfs per geleentheid terwyl hy in Suid Wes was vir my 'n oorslaap in sy Struishoek Hotel gereël, hulle is die mense wat my hart altyd baie warm laat klop het. My beplanning die jaar was om naby Gegun iewers onder die sterre te slaap, maar ek kon net eenvoudig nie verby Oom David hulle gaan nie, geweet as ek aanklop sou ek in my eie hotelbed by hulle moes slaap en kies toe maar die afdak langs die gerage. In my hart was ek naby hulle en het ek hulle liefde en ondersteuning ervaar, sal verseker weer 'n draai daar moet gaan maak.

Dan is daar ook mense soos Hestelle van Dam se Drift, waar in die lewe kry jy goeie kos en gasvryheid met 'n haarsny ? Die volgende baie spesiale mense is Johann Rissik altyd gereeld met 'n lekker koppie koffie al is dit in die baie vroeë oggend of laat aand ure van die Challenge, man so koppie koffie gee mens net weer nuwe moed vir die wind. Ria en Lindsey van Dennehof, in my oë die 6 Ster hotel van die Challenge, jy word op jou hande gedra vandat jy daar aan land tot jy weer vertrek, jy word letterlik vernuwe by Dennehof en dis met nuwe krag wat jy die laaste deel van die tog aanpak. Oom Gerhard en tannie Ronel van Rouxpos verdien ook 'n spesiale plek in my hart, altyd bly om ons te sien, gereed met lekker kos en die heel lekkerste waffels en roomys op die aarde !!!

Die  mooi van die Challenge, die eerste deel van die Challenge tot in Rhodes is altyd vir my die ergste, deels omdat ek van plat wêreld kom en jy in jou moer in klim en dan ook omdat alles al ewig afgebrand word, die enigste mooi deel is die deel van Blackfountain na Tinana en dan ook die sterreprag van Lehana's as jy dit in die donker aanpak. Dan volg die deel van Rhodes na die Baviaans waar die mense vir my die mooiste deel is, warm hart mense wat jou enige tyd sal in nooi vir 'n koppie koffie, 'n biertjie en selfs 'n skaap tjoppie, dis so asof hulle jou wil vashou en jou vol ware omgee mens wil prop. Sout van die aarde mooi mense en die mooi oorskadu die mooi van die naruur by verre.

En dan volg die regte mooi van die Freedom Challenge, die Baviaans en Gamkaskloof en net om dit baie meer aanliklik mooi te maak gooi David die Osseberg nou Modor genoem in, kyk om die mooi te geniet moet mens eers swaarkry en suffer en dis presies wat die osseberg doen, dog ook mooi in eie wese, maar dit bring 'n wildheid en vrees in baie challenger mee. Kyk daar wil jy nie verlore raak nie, al is dit hoe mooi, dis as die Osseberg jou verswelg, dit dreineer jou energie, vreet die tyd en dis ongenadiglik, die dorings verteer jou en dis so asof die plek jou siel opvreet, jy smag na lewe, na beskawing en al waaraan jy kan dink is dat jy daar wil uit.

Net wanneer jy dink jy is verswelg verskyn die Baviaans, ongeskonde mooi en nuwe lewe borrel deur jou are en jy spons die mooi op en vernuwe jou aanslag en dan kom die winde van verandering tussen Prince Albert en Willomore, 65 km per uur winde laat jou gou van die mooi vergeet en jy nodig iets soos die Swartberg pas en Gamkaskloof om weer nuwe lewe in jou in te blaas en dis presies wat dit doen. Dit tel jou op en plaas jou op 'n nuwe " High " jy weet die einde is nie ver nie, dis eintlik oogknippe en oomblikke ver en dan vind jy jouself in Stetteyns....

Stetteyns die plek wat jy met 'n baie heilige ontsag betree, heilige grond sê ek jou, dit worsel die laaste emosie uit jou uit, bring jou letterlik op jou kniee, slaan jou oë op na die Hemel en jy vra die Liewe Vader om jou tog net krag te gee om jou deur te sien.

Terwyl jy worstel, wonder jy baie hoekom David die deel ingebring het, jy verwens en vervloek David, gaan sy nek omdraai as jy eendag Stetteyns oorwin en jy swoeg voort, stoei, breek gooi en ploeter en stadig kom die einde in sig. Huil soms van moedeloosheid, soms van woede en soms omdat jy weet die einde is in sig en wanneer jy eintlik bo uitkom wil jy vir David soen en omhels van vreugde en nou weet jy eintlik hoekom hy die verswelgende deel ingesit het. Stetteyns dreineer jou, wurg die laaste emosie uit jou uit om plek te maak vir die Freedom Challenge ervaring, met 'n knop in jou keel pak jy die laaste deel aan, en emosies spoel oor en oor in jou heen, trane vloei vrylik en jy het 'n nuwe waardering vir die wêreld........


Die Du Toit's Kloof pas louter die nuwe ervaring, emosies word gesmee in vlees en bloed en 'n hunkering word gebore, dalk nie dadelik nie, maar in die komende weke sal 'n soeke ontstaan om jouself weer te ondek op die Freedom Challenge........

,
 Hoekom jy wil terugkom weet jy nie, maar jy weet jy wil terugkom.....

Die Freedom Challenge verander jou, verseker ten goede, jy bekyk die wêreld met nuwe oë en waardering en jy hunker om terug te kom om verder in die hoogoond van die Freedom Challenge gesmee te word....

Dankie my wonderlike vrou en kinders vir julle ondersteuning, dankie dat julle in my vermoëns geglo het en dat julle altyd daar was vir my. Ek hoop ek het julle nie te veel afgeskeep in die soeke na myself nie, maar ek kan julle een ding verseker sonder julle ondersteuning en liefde sou ek dit nooit gemaak het nie. Altyd net 'n oproep ver vir vertroosting en liefdevolle motivering, baie keer was ek soekend na sein, smagtend net om julle stemme te kan hoor. Saam is julle in my Freedom Challenge ervaring in murg en been gesmee, Melanie het die jaar selfs met die ervaring van die jare vir my 'n werkende sub 15 dae plan opgestel en dit maak werk. Ek kan nie genoeg dankie sê vir alles wat julle vir my betekin het nie !!!! Ek dra julle in my hart, julle bruis deur my are en julle was altyd in my gedagtes, sonder julle kan ek nie.



Sonder die hemelse Vader sou niks vir my moontlik gewees het nie, dankie Here vir die voorreg om aan die Freedom Challenge te kon deelneem, dankie dat U altyd u beskermende hand oor my gehou het, dankie dat U ook my kosbare familie beskerm het tewyl ek weg was. Here dankie vir elke dag se krag, dankie vir die voorreg om in U paradys te kon deelneem, dankie dat ek U kon ervaar in die sterre prag, in die majesteuse berge, in die wonderlike mense op die roete en in elke stap en trap. Here dankie vir gesondheid en die voorreg om die Freedom Challenge herhaaldelik te kon geniet, neem U ook nou my hand in my soeke na 'n nuwe avontuur. Amen


7/01/2014

Final Push


23H00 trek ons weg by Good Hope, dit voel of ons nog 30 min langer vat om by trappieskraal uit te kom, ma nou ja ons maak darem nou klaar.
Net voor die teerpad mik Klaas Vakie vir my, ek dodge hom en sak sommer net daar in die veld neer vir 'n 30 min uiltjie.
Met die opstaan slag voel ek sommer goed en storm die teerpad, ek ry lekker en die pad is stil. Net voor Klipbokkop trek 'n bakkie agter my in, ek dog die man wil gesels, maar hy bly net daar en gooi sy ligte die hele pad vol sodat ek mooi kan sien. My ligstraal van die nag verlig die pad tot by die Brandvlei tronk pad, waarna hy links draai.
Ek jaag opsoek na sein, soekend na my wonderlike vrou se motivering, wil net graag haar stem hoor, dis al wat ek nodig het. Die mis hang dik, dalk 'n teken van wat vir ons wag by Stettyns.......

Graham is so uur of wat voor my by Trouthaven en vergeet die Yale Lock aan. Met my aankomslag vind ek die plek gesluit, klop en roep, maar as 'n man moeg is hoor jy nie sommer nie.
Aangesien ek soveel kere buite geslaap het, lyk die tafel vir my na 'n goeie slaap plek en ek sak sommer daar neer. Na 40 min is ek wakker, probeer weer vir Graham wakker te maak en die keer hoor hy.
8H15 trek ons weg na Stettyns, die eerste helfte gaan baie goed, netso oor die 2 ure, en daarna moes ons maar die Bell Bull Dozer inspan. Hulle het die plek so baie water gegee, die rivier het amper weggespoel. Ek oorweeg dit op 'n staduim om in die rivier op te ploeter. Die padjie wat daar was het toegegroei en die twee perde wat voor ons daar was moet verskriklik uitgeteer wees, rietskraal is dalk die regte woord, want hulle het nie 'n pad gemaak nie.

Nou kyk ek was een van Sean Badenhoert se buffels voor die aanvang van die slagting, ek is dalk nou 'n Blouwildebees, die sogenaamde arm man se buffel, maar beslis nie rietskraal nie. Dan is ek ook nog deur Bell ingespan en ek maak 'n PAD, Graham kyk met 'n hamburger smile reg rondom die kop na die pad wat ek maak. Gewoonlik by die punt in die race neem die woede in die buffel in my oor, my liggewig 17kg mtb word deur die lig vorentoe gewerp met 'n paar Afrika karate krete en die pad word lekker breed gebou vir almal om te kom.

Graham belowe om die volgende pad te bou en sy beurt breek by die laate rivier kruising aan. Die keer staan ek met die hamburger smile ten aanskoue en aanhoor van sy Afrika karate krete. Dis hoekom mens twee moet wees in die duiwel se speel plek, humor is 'n goeie ding, dit hou mens aan die gang.

Uit die kloof soekend na sein bel ek my liefste vrou, ek is klaar, nog net so 10km van Du Toit's Kloof pas en dan afdraande tot by die huis. Ek belowe my vrou die keer is ek regtig klaar, en ek is, my voete is klaar, my kniee is gaar, my gat is so seer ek weet nie of ek moet staan en sit nie. My kop is moeg, dis 'n harde uitdaging gewees, buite slaap is nie grappies nie, nooit koud gekry nie, maar kos, water en higiene stel ander uitdagings.....

Die pas is klaar nou net die laaste woers warts afdraande, die trane spoel in my oe, ek herleef die hele challenge, ek mis my vrou en kinders, dis donker en die volgende oomblik is dit pikdonker. My battery is pap en net my flou kopliggie bly oor, hy is so flou as ek te vinnig ry, ry ek bo-oor die skynsel. Voel voel my pad in die donker, vind ek die Diemersfontein hek. My goeie vriend, nou bloed broer in die race Glenn wag my in, altyd bly om die broer van my te sien volg ek sy ligsoor na die einde.

My wiele rol oor die eindstreep en my pa en ma wat my reg groot gemaak het, groot gemaak het om dinge soos die aan te pak, te veg en te oorwin wag vir my by die einde !
1ste Graham Bird 12 Dae 13H00

2de 14 Dae 13H20

Tyd om die kombers te geniet.......

Dankie Ma en Pa dat julle van my 'n oorwinnaar gemaak het, hierdie kombers is vir julle, vir al die kosbare tyd en opofferings wat julle in my ingeploeg het en vir die mens wat julle van my gemaak het. Sonder julle insette sou ek nooit so hardegat mannetjie kon gewees het nie......

Dankie Ma en Pa !!!!