Ek voel soos 'n opgewonde hop balletjie met 'n hele span bottervlieë in my pens. My palm nat gesweet, my maag al werkend, wonder ek wat vir my voorlê, nie dat ek nie presies weet nie....
Hierdie Freedom Challenge weet ek al 'n jaar van, oefen ek as jy dit oefen kan noem al van Desember, eintlik Januarie. Dis 'n roller-coaster voorbereiding gewees, want dan ry ek en dan nie, 'n maand gelede het ek vir Meryl ingelig dat ek dit verseker nie gaan maak nie. Haar woorde aan my was dat sy my op los tot die dag wat ek moet wegtrek, maar in my kop het ek klaar afskeid geneem, ek gaan nie ry nie. Ek was in 'n stormagtige see, wat die een duining na die ander op my gestoomroller het, 'n Kaptein spring nooit van sy skip en los sy verwarde bemanning in 'n onstuiming see nie, jy doen dit nie!!!
Die recce saam met Mike en Jacques het weer die kweinende hungerende flammetjie aangesteek, tog het ek bloed geweet, gekramp soos 'n bewende riet, my kop het my bly vertel dat ek nie reg is nie, maar die hunkerende vlammetjie het al duileliker begin brand. Ek het die Here gevra vir 'n teken en Hy het dit vir my gegee, ek moet ry.
En hier is ek 7 kilo's swaarder as my ideale gewig, met 'n fiets wat op 99 aan mekaar gevlans is, sonder broodjie bokse. Ek weet nog nie hoekom ek moet ry nie, maar ek weet ek moet ry, en dat ek die eerste paar dae bloed gaan sweet is 'n feit soos 'n koei....
Sent from my Sony Xperia™ smartphone
No comments:
Post a Comment