Dag 2 Centocow - Glen Edward

3H00 val ek in die pad op geheue en vorige Freedom Challenge ervarings, nie lank nie toe maak ek my eerste fout, speedo in my waansin gestel op gemiddeld en ek draai te vroeg. Die pad lyk nie baie bekend nie, maar dit gaan styl op, ek soek my huis met die bome wat nêrens te vinde is nie. Baie dinge kan verander in twee jaar en al wat tel is dat die pad styl opgaan, ek kom my fout agter toe die pad die kontoer vat, draai heel bedonnerd om nadat ek 'n halfuur gemors het net om die regte pad 'n kilometer verder te vind.

Dis 'n styl pad en vordering vir 'n vet seuntjie is maar stadig darem nie te lank nie toe is ek bo en in die donker nag jaag ek af na die afdraai van Bushelweni, weet ek moet iewers oor 'n bruggie en dan links in die padjie. Kinders oppad skool toe sweets-sweets die donker nag in oppad skool toe, ek maak of ek Duits is en verstaan niks opsoek na die afdraai. Weet nie of dit die sweets-sweets, chocolates-chocolates is wat my na vrede soek en 'n afdraai te vroeg vat, kan dalk maar net onnoselgeit ook wees. My tweede foutjie maak ek toe oppad na Boshelweni, draai te vroeg al soekend na die plantasie, dwaal bietjie doelloos tot vermaak van die dot watchers, die Suiderkruis kom tot my reddig, maar my oë bedonner my, want waar 'n Bloekombos moet wees is kaal aarde en so sal ek uitvind dat die bos afgesaag en weggery is om papier of pale te maak.....ek ry nog so kring om die kaal bos net so vir die lekker tot ek my bearings kry.

Die vraggie liqued energy wat ek saam my ry, hou my maar terug, dit en die feit dat my saal nogsteeds stadig sak, ek lees iewers iets op twitter waar die manne en dames kla oor 'n omgeploegde pad en neem aan dis by Politique, sal maar sien wat daar aangaan......

Maak Ntsikeni so teen middag ete, nuttig 'n bord ordentlike kragsop, grou in die oorblyfsels wat die vorige manne in hulle bokse gelaat het en kies so ietsie om aan te pesel vir die pad na Glen Edward, die geploegde pad bly in my kop en om myself 'n gatskud van vormaat te spaar kies ek die Tygerline en sny so 3km, moet sê die Tygerline is styl maar die moeite werd om die geploegde pad te mis.

Die boer ene Clark as ek dit reg het, het besluit om die pad vir 15 km op te kerf, die Vader allen weet hoekom, seker maar om sy beeste se enkeltjies sterker te maak, of dalk hou hy daarvan om sy trekkertjie uit te toets, verseker nie omdat hy erosie op sy plaas wil bevorder nie.......

Aan die einde van die gekerfde pad ontmoed te toe vir Clarke, hy het dit nodig ge-ag om 'n brandbaan te brand, die rook borrel oor die pad en ek ploeg die rook in, vir my stop jy nie met rook nie, ek like dit en soos dit is, is dit eers ligte rook en dan digte rook en ek kan nie meer my asem ophou nie en vat sulke groot happe gebrande gras. Dit word warm en dan donners warm, die rook brand my oë en my longe en net toe ek wil donner toe ry ek onder die rook uit binne in die vriendelike Clark vas wat my vertel van die kortpad deur sy land. Ek groet maar vriendelik en beduie ek vat sommer die lang pad, kyk voorbrand is belangrik en dis uiters noodsaaklik, want in die geweste word alles mos afgebrand. Ek het op 'n slag bietjie navorsig gedoen oor die afbrand van alles en daar is aan my verduidelik dat hulle skoonmaak......

Met laaste lig val ek by Glen Edward in, pyl in die hand is my eerste vraag: wie de dooner kerf 'n goeie pad op vir die lekker sonder goeie rede en die antwoord vriendelike Clarke. Charles vertel my dat die man werlik vriendelik en 'n uiwerige boer is, een sleg donner het 'n hek oopgelos en die man se beeste het deurmekaar geraak en aan die teel gegaan en dis moerse skade. Clarke ek vra dus nederig om verskoning vir wat die man 2 jaar gelede aangevang het, gelukkig het Johann Rissik bruggies gebou en dus nou glad nie meer nodig om enige hekke oop te maak nie, gelukkig is daar bees padjies langs die gekerfde pad en wanneer jy die gekerfde pad moet vat is dit baie goeie voorbereiding vir die gatskud wat nog wag.

Dis altyd 'n voorreg om by Charles en Shiela tuis te gaan, ons het nou al die Nienaber kamer, ek hoor Ingrid het ook haar eie Olifantjies kamer.

Ek smul aan die kospotte van Kanaan, baie trots op myself dat ek nog nie teruggesak het op my plan nie, later die aand val Martin Dreyer by die deur in, boorelend nederig soos altyd, vra hoe laat ek in die pad gaan val en besluit toe ook om saam te gaan terwyl ek ook vroeg wil gaan, ek glo ons sal seker so 15m saam ry......