Wildcoast Wildrun 2011

So besluit Comander Crous om vir 'n operasie te gaan die 15de September net om alles te herstel wat 1 Val en Kerm Batiljon ,Rugby speel tot jy 35 is en die Freedom Challenge opgedonner het. Wanneer Crous terugkom gaan hy ons 'n ding of twee wys, sterkte ou maat ek glo dit sal 'n baie suksesvolle operasie wees en dat jy net nog sterker gaan terugkom.

Met die operasie in plek besluit Carl toe mos, nou dat hy nie kan deelneem nie, om sy inskruiwing vir my aan te paas, wat ek natuurlik met opehande aangegryp het, ek kan doen met so bietjie Freedom en goeie geselskap vir 'n paar dae, netso om die kop en die lyf weer gewoont te maak........

Ek sien baie uit na die run, dis my eerste stage run en ek gaan met geen voorbedagte rade nie, ek wil net klaarmaak en die asemrowende natuur geniet saam met my pêlle, nie dat ek enigsins dink ek gaan by hulle kan hou nie. Kyk ek het altyd gesê die Comrades en Argus is vir oorgewig mans en huis vrouens, nie dat ek 'n probleem het met oorgewig nie, terwyl ek nou self bietjie meer gebou is vir downhills, maar dit het net altyd vir my maklik gelyk.

Nou tussen maklik lyk en doen is daar 'n moerse verskil, ek sien enige tyd kans vir 'n 100 km + ry, maar die hol ding is nie so maklik nie en terwyl ek nou nie 'n MTB het nie en wag vir die Blou Trein, het ek toe maar begin hol en offroad hol met 'n 5kg sakkie is nie so maklik soos offroad op 'n MTB met 'n 10kg sakkie nie.

Die Freedom Kniee het maar gepla, pla nogsteeds, maar elke keer as ek lekker seer en gatvol was en wou ophou het ek aan Crous gedink en besef al was Crouse nou seer en gatvol so hy nie nou ophou nie en dan maar deurgedruk.

Ek hoop maar ek het genoeg van Crous se hardegatgeit gekry om die 112 km klaar te maak, tyd sal sê....